گزارش| نمازجمعه غرب کابل: زنده‌های ما بیشتر به قرآن نیاز دارند

به گزارش افق اندیشه از کابل: حجت الاسلام و المسلمین عبدالقدیر عالمی در خطبه‌های نمازجمعه این هفته غرب شهر کابل به تاریخ ۲۲ حمل ۱۴۰۴ خورشیدی در مصلای بزرگ اباصالح المهدی (عجّل‌الله تعالی فرجه الشّریف) فرهنگ، آداب و رسوم نادرست را یکی از علل مهجوریت قرآن کریم در بیشتر جوامع دینی و اسلامی برشمرد.
حجت الاسلام و المسلمین عالمی مهجوربودن قرآن را «عدم اهتمام به قرآن» معنا کرد و «عدم درک صحیح و عدم شناخت دقیق قرآن»، «عمل‌نکردن به دستورات قرآن»، «اعراض و روگردان‌بودن از قرآن» و «غفلت‌نمودن از قرآن» را از مصادق مهجوریت قرآن برشمرد.
امام جمعه غرب کابل «عدم شناخت دقیق و معیاری ما از اهمیت و تأثیرگذاری قرآن در حیات دنیوی واخروی ما» را یکی از عوامل مهجوریت قرآن در جامعه مهجور معرفی کرد و گفت: طبیعی است انسان هرگاه یک چیز گران‌بها و باارزشی را به ارزشش پی نبرد و نفهمد چقدر باارزش است، او در نزدش متروک و مهجور می‌شود. خیلی به آن اهمیت نمی‌دهد. چیزی را که بفهمد که در زندگی اثرگذار است و فایده دارد، هیچ‌ وقت از آن غفلت نمی‌کند. وقتی این کتاب مقدس و هدایتگر را نفهمیدیم و نشناختیم و پی به ارزش و اهمیتش نبردیم کم کم مهجور و متروک می‌شود. بایستی قدرشناس قرآن باشیم، تا قرآن مهجور نگردد.
او افزود: آدمی که پرده‌های غفلت جلوی چشمانش را گرفته و تمام توجهش به دنیا، زرق و برق و مال و مادیات دنیا است، اهمیت قرآن را نمی‌فهمد‌ و قدرش را نمی‌داند، به همین سبب قرآن در نزدش مهجور و متروک می‌شود. برعکس، هرگاه بفهمد همه چیزی که نیاز دارد در قرآن است و تمام گم‌شده‌هایش در قرآن می‌باشند، لحظه‌ای از قرآن غفلت نکرده و قرآن را مهجور نمی‌گذارد.
خطیب نمازجمعه غرب کابل فرهنگ، آداب و رسوم نادرست حاکم در یک جامعه را دومین علت از علل مهجوریت قرآن کریم خواند و گفت: ببینید! در جامعه‌ی ما، ما قرآن را دوست داریم و در بین ما محبوب است، ولی در عین حالی که محبوب است مهجور است. این ظلمی است به قرآن که از یک طرف قرآن را دوست داریم و کوشش می‌کنیم در خانه قرآن را در جایگاه بلند قرار بدهیم، بالای سر باشد و زیر پا نشود و… اینها خوبند؛ نشان‌دهنده این است که ما قرآن را احترام داریم و قرآن را دوست داریم و قرآن در نزد ما محبوب است، اما علی رغم آن محبوبیتی که نزدمان دارد مهجور هم است متأسفانه. در جامعه ما رسم شده است که ما قرآن را بیشتر فقط به قصد ثواب می‌خوانیم. خواندن قرآن ثواب دارد، اما بیایید قرآن را به قصد فهمیدن بخوانیم، قرآن را به قصد عمل‌کردن بخوانیم، به قصدی که قرآن برای آن نازل شده است.
او تأکید کرد: بنده نمی‌گویم به قصد ثواب قرآن نخوانید، نمی‌گویم قرآن‌خواندن ثواب ندارد. ثواب‌های زیادی برای خواندن قرآن مترتب است. حتی نگاه به قرآن هم ثواب دارد. یک کسی سواد خواندن ندارد فقط خطوط قرآن را از چشمش بگذراند هم ثواب برایش داده می‌شود. در قرائتش که قطعا ثواب زیاد است. اما همین ثواب از آن جهت مترتب شده است که خواندن مقدمه‌ی فهمیدن و فهمیدن زمینه برای عمل‌نمودن به دستورات قرآن است. نه این‌که همه‌اش برای ثواب باشد و ما قصد عمل و قصد فهم و درک آن را نداشته باشیم.
در جامعه ما رسم شده قرآن را برای اموات می‌خوانند. بنده نمی‌گویم کار بدی است. بخوانید. اموات هم شدیدا نیاز دارند. سر قبرشان قرآن بخوانید، در خانه قرآن بخوانید و ثوابش را هدیه کنید برای آنها، اما تمام قصد ما این نباشد که فقط قرآن را برای اموات بخوانیم. امروزه اگر شما در جاده و سرک راه بروید و صدای قرآن خواندن از یک موتر بلند شود، در ذهن شما خطور می‌کند که موتر جنازه است و نوار قرآن‌خوانی را گذاشته. اگر از یک مناره مسجد صدای قرآن‌خواندن را بشنویم فکر می‌کنیم یک کسی حتماً مرده تا این‌که آورده جنازه اش را در مسجد برای غسل دادن و تشییع و این نوار قرآن خواندن را گذاشته. این است مهجوریت قرآن. چون در جامعه ما اینها رسم و فرهنگ شده و آداب جامعه مان است، وقتی صوت قرآن را بشنویم همین چیزها در ذهن مان می‌آیند و همین چیزها را فکر می‌کنیم.
او تأکید کرد: بیایید فراتر از این برای زنده‌های مان هم قرآن را بخوانیم، نه فقط برای مرده ها و هرکه مرد ما به دنبالش قرآن بخوانیم و… این قرآن فقط برای مرده ها نیست، بلکه کتابی است برای هدایت و سعادت زندگی دنیا و آخرت. کتابی است که در دنیا و آخرت منشأ آثار و برکات است؛ برای احیاء و اموات این کتاب اثر و برکت دارد. زنده‌های ما بیشتر به قرآن نیاز دارند. نسل جدید امروز ما بیشتر نیاز دارند به فهم و درک قرآن. استعدادهای خارق العاده جوانان و نوجوانان عزیز ما در این عصر پیشرفت علوم، عصر تکنولوژی و عصر هوش مصنوعی بیشتر نیازمند به این است که با قرآن و تعالیم قرآن عجین و آشنا شوند، قرآن را بفهمند، تدبر و تعمقی در قرآن داشته باشند، روح و روان شان قرآنی شود، اخلاق شان قرآنی شود و علم، آگاهی و دانش شان به برکت قرآن بالاتر برود؛ چون در قرآن همه چیز است و قرآن«تبیان لکل شیء است». این نیاز اشد جامعه امروزی ما است.
حجت الاسلام و المسلمین عالمی افزود: باور کنید در جوامع اسلامی اگر به قرآن و آیات قرآن عمل شود، مشکلی باقی نمی‌ماند. در هر جامعه‌ای که فهم، درک و درایت قرآن رسم شود و از جمله آداب و رسوم قرار بگیرد و به قرآن عمل شود، آن جامعه رستگار می‌شود، آن جامعه به فلاح و رستگاری می‌رسد.
امام جمعه مصلای بزرگ اباصالح المهدی (عجّل‌الله تعالی فرجه الشّریف) غفلت را دیگر عامل مهجوریت قرآن کریم معرفی کرد و گفت: غفلت از قرآن ضررش کمتر از غفلت از خداوند متعال نیست. غافل از خدا کسی است که چشم دارد، ولی با چشم حقایق را نمی‌بیند. گوش دارد، اما حرف حق را نمی‌شنود. قلب دارد، اما آن جای خدا نیست. اینها اهل غفلت هستند. بنابر آیات قرآنی افراد غافل از خدا مانند چهارپا بلکه از چهارپا هم پست‌تر می‌شوند، شکل و قیافه شان آدمی و انسان است، ولی چون غفلت از خدا دارند « أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ» می‌شوند. پس غفلت از قرآن ضرر و زیانش کمتر از غفلت از خدا نیست؛ چه از خدا غافل شوی چه از قرآن غافل شوی پیامدهای ناگوار را به دنبال دارد. غفلت از قرآن خیلی خطرناک است. پس باید غفلت نسبت به قرآن را دور کنیم. از قرآن و مطالب قرآن غافل نباشیم. گاهی غفلت‌زدایی کنیم، همان‌طوری که پیغمبر یک لحظه از خدا و قرآن غافل نبود، ولی با وجود آن، به افرادی می‌گفت: بیا قرآن بخوان تا توجه من به قرآن بیشتر شود. خیلی توجه داشت، ولی می‌خواست توجهش بیشتر شود. ما نباید از قرآن غفلت کنیم اگر غفلت کردیم این غفلت درد بی درمان است و سبب مهجوریت قرآن می‌شود و مصداق این آیه قرار خواهیم گرفت «وَ قَالَ ٱلرَّسُولُ يَارَبِّ إِنَّ قَومِی ٱتَّخَذُواْ هَذَا ٱلقُرءَانَ مَهجُورًا».
/انتها/