امروزه، پویانمایی‌ها به عنوان مهم‌ترین ابزار برای جهت‌دهی تفریح‌ها، ارزش‌ها، باورهای دینی و غیردینی کودکان به‌کار گرفته می‌شوند. صرف‌نظر از دستاوردهای این رسانه در تربیت کودکان، می‌توان آن را ابزاری در خدمت ناتوی فرهنگی جهان غرب علیه فرهنگ‌های بومی و اسلامی دانست که می‌کوشد با القای مفاهیم ضدّ دینیِ خود از طریق محتوای لذت‌بخش و جذاب، کودکان را برای پذیرش ضدّ ارزش‌های دهکده جهانی آماده سازد.
موضوع مهم در اینجا، ساده‌انگاری خانواده‌ها و متولیان رسانه‌های گروهی است؛ آنهایی که هرگونه پویانمایی را بدون آگاهی از محتوای فکری و قالب‌بندی سنّی در اختیار کودکان قرار می‌دهند. بنا بر اهمیت رسانه‌ها در شکل‌گیری شخصیت، اعتقاد و باورهای کودکان، می‌باید مبانی شناختی و آسیب‌شناسی پویانمایی‌ها در اولویت باشد؛ زیرا امروز، بذر آینده کاشته می‌شود و باید مبانی نظری در جهت بازشناسی پویانمایی‌های دینی و ضدّ دینی تبیین و تعریف شوند.
ازاین‌رو، در این مقاله به شیوه تحلیلی ـ توصیفی به رمزگشایی تفکر و آسیب‌های موجود در پویانمایی‌های مشهور بر اساس مبانی تربیت اسلامی پرداخته می‌شود. تحلیل یافته‌ها نشان می‌دهد که اکثریت پویانمایی‌های غربی، به صورت نهان در پی «تخریب، تحریف، تغییر و تصرف» در اصول ادیان ابراهیمی، به‌خصوص اسلام و نهادینه‌سازی باورهای جایگزین از ادیان غیرتوحیدی هستند.
کلیدواژه‌ها
پویانمایی کودکان تربیت دینی
