چکیده
پیامبر گرامی اسلام از آغاز دعوتَش به دنبال برپایی دولت و نظام سیاسی کاملی بود. هنگامی که در مدینه به چنین دولتی دست یافت، با توجه به واقعیت اقتصادی آن شهر؛ یعنی دشواریهای زندگانی و فقر شماری از مهاجران، برای بِه‌سازی اقتصادی و تحقق عدالت اقتصادی و زُدایش فقر و کاهش محرومیت آنان، بسیار کوشید. برای نمونه، بر پایه اوضاع و احوال زمانی، قراردادهایی با گروه‌های مسلمان و نامسلمان آن جامعه میبست که بیشتر آنها به حوزه اصلی زندگی مردم؛ یعنی اقتصاد معطوف بودند. پیامبر با بهرهگیری از منابع مالی برآمده از قراردادها، برای رفع نابرابری‌های اقتصادی و رسیدن به عدالت اجتماعی پایدار تلاش می‌کرد. این پژوهش، به روش توصیفی ـ تحلیلی به چیستی اصول و قواعد اقتصادی حاکم بر قراردادها و عهدنامه‌‌های پیامبر (ص) با دیگران پاسخ میگوید. بنابر فرضیه اصلی پژوهش، عدالت اقتصادی برجستهترین اصل حاکم بر این پیمانها بوده است.
کلیدواژه‌ها: عصر پیامبر(ص)، عهدنامه، قرارداد، اصل اقتصادی، عدالت اقتصادی.
