«زیارت زنانه» سنخ خاصی از زیارت است که به‌واسطه عناصر محیطی و فرهنگی، دلایل انجام کنش توسط کنشگران، کارکردها، آسیب‌ها، پیامدها، کاربست و… مورد توجه قرار می‌گیرد. تجربه زنان از «رنج مؤمنانه» در سفر پیاده‌روی به عتبات عالیات، مانند سفر پیاده‌روی اربعین، به‌واسطه تجربه‌های شخصی و اجتماعی، یک فرایند پیچیده است که می‌توان آن را با رویکرد پدیدارشناسی بررسی کرد. این رویکرد بر این فرض استوار است که تجربه را از طریق تعامل مستقیم با دنیا و پدیدارهای آن می‌توان بازنمایی کرد. نظر به اهمیت این مسئله، در پژوهش حاضر از طریق مصاحبه با 13 نفر از زائران زن، تجربه زیسته آنان از رنج مؤمنانه واکاوی شد. در این بازنمایی پس از تجزیه‌وتحلیل کدها، 136 کد توصیفی از واحدهای معنادار به دست آمد که پس از تلفیق آن‌ها، 16 کد تفسیری و 3 کد تبیینی برساخته شد. «بازآفرینی مفهومی رنج مؤمنانه» در بستر کدهای «شکستن روزمرگی‌ها، نظرکردگی، معنابخشی، رنج خواستنی، رنج منتخب، باورمندی به آینده»؛ «اعلان عملی به باورهای مذهبی» در کدهای «عرصه تاب‌آوری، پاداش‌مندی، بخشودگی، بازسنجی خود، رشد معنوی، رسیدن به کمال»، و کد تبیینی «بازسازی تجربه تاریخی رنج مقدس» در کدهای تفسیری «هم‌ذات پنداری، مشارکت در رنج، قیاس‌ناپذیری، ادای دین» برساخته شد.
کلیدواژه‌ها
رنج مؤمنانه زیارت زنانه پیاده‌روی اربعین امام حسین(ع) عقاید مذهبی
