در این جستار به بررسی وضعیت حق حبس در نکاح مفوضة المهر و مفوضة البضع در فقه امامیه و حقوق ایران پرداخته شده است. مسئله اصلی این است که آیا زوجه در نکاح مفوضة المهر یا مفوضة البضع، یعنی در جایی که مهریه در عقد ذکر نشده یا تعیین آن به بعد از عقد موکول شده است، می‌تواند تا تعیین و تسلیم مهریه از انجام وظایف زناشویی خودداری کند یا خیر؟ این پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی و با رویکردی تطبیقی در فقه امامیه و حقوق ایران، ابتدا دیدگاه‌های مختلف فقهی و حقوقی در این زمینه را بررسی و تحلیل می‌کند. در فقه امامیه، برخی فقها به وجود حق حبس برای زوجه در این نوع نکاح قائل هستند، درحالی‌که برخی دیگر آن را نفی می‌کنند. در حقوق ایران نیز، قانون مدنی دراین‌خصوص صراحت ندارد و مفسران قانون مدنی نیز در این زمینه اختلاف‌نظر دارند. درنهایت، این پژوهش با بررسی ادله و مبانی فقهی و حقوقی، به این نتیجه می‌رسد که حق حبس برای زوجه در نکاح مفوضة المهر و مفوضة البضع قابل‌اثبات نیست. این نتیجه‌گیری باتوجه‌به قواعد فقهی مانند لاضرر و نفی عسروحرج و همچنین باتوجه‌به اصول حقوقی مانند اصل تحکیم خانواده و اطلاق ماده 1085 قانون مدنی، توجیه می‌شود.
کلیدواژه‌ها: حق حبس نکاح مفوضة المهر مفوضة البضع فقه مقارن
