پرسش :
حبیب نجار که در سوره یاسین به آن اشاره شده کیست؟
پاسخ :
در منابع از «حبیب نجار» با عناوین: «مؤمن آل یاسین»، «صاحب یاسین» و «صاحب آل یاسین» یاد شده است، ولی مشهور، «حبیب نجار» گفته اند.
حدود ششصد سال قبل از پیغمبر خاتم (صلی الله علیه و آله) مردی به نام «حبیب نجار» در کرانه شهر انطاکیه مى‌زیست و به عبادت در غار و یا چرانیدن گوسفندان مشغول بود. هنگامی که شنید پیامبران به سنگسار و شکنجه تهدید شده‌اند، به میان مردم آمد و به دفاع از آنان برخاست.
«انطاکیه» قبل از ظهور حضرت مسیح (علیه السلام)، کشورى آباد و مرکز تجمع بت‌پرستان بود؛ حضرت مسیح پس از بعثت خویش، تصمیم گرفت مبلغینى به این کشور اعزام نماید، آن حضرت دو تن از حواریین خود به نام «پولس» و «برنابا» را به سرزمین انطاکیه روانه کرد.
دو فرستاده حضرت عیسى (علیه السلام) در نزدیکى انطاکیه به پیر مردى چوپان به نام «حبیب نجار» برخورد کردند، با او به گفتگو پرداختند، پیرمرد پرسید: شما که هستید و از کجا آمده‌اید؟ «پولس و برنابا» گفتند: ما فرستادگان پیامبر خدا حضرت عیسى هستیم که به تازگى ظهور کرده است و آمده‌ایم تا مردم «انطاکیه» را به پرستش خدا و دین عیسى دعوت کنیم. پیرمرد گفت:…آیا شما دلیل و معجزه‌اى براى اثبات گفتار و سخنان خود دارید؟ …گفتند: آری معجزه ما این است که بیماران غیر قابل علاج را شفا مى‌دهیم و معالجه مى‌کنیم! پیرمرد گفت: مریضى دارم که سال‌هاست در بستر بیمارى افتاده و از این مرض رنج مى‌برد اگر شما او را شفا دهید، من اولین کسى خواهم بود که به شما ایمان مى‌آورم. مبلغین دین مسیح فرزند آن پیرمرد را شفا دادند و او موحد شد.
این مرد آزاده به «حبیب نجار» معروف است. وی بدون چشم داشت به بهشت یا بیم از دوزخ به عبادت و اطاعت خدا کمر بست و با رشادتى وصف ناپذیر به حمایت از پیامبران الهى و تبلیغ دین خدا همت گماشت…و در زمره «شهداى مکرمین» به لقاءالله پیوست.
رسول گرامى اسلام «مؤمن آل یاسین» را از جمله صدیقان شمرده است. (1) قرآن مجید، داستان وی را طى هشت آیه در سوره یس آیات 21 تا 28 بیان کرده است: «و مردى از دورترین نقطه شهر با شتاب آمد و گفت: «اى قوم من، از فرستادگان خدا پیروى کنید.»(2)
در چگونگى قتل حبیب نجار اختلاف است: سنگسار(3) لگدکوب(4) اقوال دیگر(5)
پی‌نوشت ها:
1. «عن النبیّ (صلی الله علیه و آله) قال: الصدّیقون ثلاثه حبیب النجّار مؤمن آل یس…» فیض کاشانى، محمد بن شاه مرتضى، تفسیر صافى، ناشر مکتبه الصدر، 1415 ه،ج 4، ص250
2. یس: 20.
3. قرطبى، الجامع لأحکام القرآن (تفسیر قرطبی)، ناشر ناصر خسرو، 1364ش، ج 15، ص 19.
4. طوسى، التبیان فی تفسیر القرآن، ناشر دار إحیاء التراث العربی، بی‌تا، ج 8، ص 452؛ الجامع لأحکام القرآن، همان.
5. التبیان، همان، ص 452- 453.
