گفته می شود جعفر کذاب از عمد ادعای امامت کرده تا حواس ها از حضرت مهدی (علیه السلام) دور بشه و گویا فدایی شده(نقل به مضمون)

پرسش :
گفته می شود جعفر کذاب از عمد ادعای امامت کرده تا حواس ها از حضرت مهدی (علیه السلام) دور بشه و گویا فدایی شده(نقل به مضمون).
این حرف درسته؟

پاسخ :
با توجه به فراوانی روایات و گزارشات مربوط به شخصیت غیر مثبت جعفر اثبات این ادعا که وی برای دور نگه داشتن حواس خلفای عباسی از امام مهدی(علیه السلام) و بعبارت دیگر برای کمک به حفظ جان آن حضرت، اعمال و رفتارهای نادرستی را مرتکب شده است، بسیار سخت می باشد.
«جعفر» در منابع شیعی به «کذّاب» مشهور است.(1)
مطلبی که در مورد جعفر مطرح است این است که آیا او موفق به توبه شد یا بدون توبه از دنیا رفته است. در این مورد نظرات مختلف است و برخی معتقدند وی توبه نکرد و بدون توبه از دنیا رفت برخی می گویند او موفق به توبه شده است. اما اینکه او برای حفظ جان امام زمان(علیه السلام) اینگونه رفتار کرده بود، اثباتش نیاز به ارائه مستندات معتبر و قابل اعتماد دارد.
یکی از دلایلی که ادعای مطرح شده در متن سوال را نادرست نشان می دهد این است که جعفر بعد از شهادت پدر بزرگوارش امام هادی(علیه السلام) ادعای امامت داشت:
بعد از شهادت امام هادی(علیه السلام) از آن‌جا که جعفر در غصب مقام امامت طمع کرده بود، با امام عسکری(علیه السلام) رفتاری خصمانه داشت. امام عسکری(علیه السلام) نسبتِ بین خود و جعفر را مانند رابطه فرزندان حضرت آدم دانسته و فرمودند: «به خدا سوگند مَثل من و او، مَثل هابیل و قابیل از فرزندان آدم است، آنجا که قابیل نسبت به آنچه خداوند بر هابیل از فضلش بخشیده بود، حسد ورزید و او را به قتل رسانید و اگر برای جعفر هم زمینه‌اش آماده بود، مرا به قتل می‌رساند؛ امّا خواست خدا چنین نیست که او به این امر موفّق گردد.»(2)

پی نوشت ها:
1. فخر رازی، محمدبن عمر، الشجره المبارکه فی انساب الطالبیه، ص 78؛ ابن عنبه، احمد بن علی، عمده الطالب الصغری فی نسب آل ابی طالب، ص 199؛ راوندی، قطب الدین بن سعد بن هبه الله، الخرائج الجرائح، ج 1، ص 268-269؛ طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ج 2، ص 318؛ صدوق، محمد بن علی، کمال الدّین و تمامه النعمه، ج 1، ص 319؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 1، ص 505.
2. خصیبی، حسین بن حمدان، هدایه الکبری، ص 382.