مطابق با معرفت‌شناسی اسلامی، اگر چه حقّ، مطلق است و منحصر در اسلام، امّا انحصارگرایی معرفت شناختی با تکثرگرایی سیاسی – اجتماعی و همزیستی منافی نیست. همچنین، بررسی نحوه تعامل با غیرمسلمانان از زاویه اصالت جنگ و یا اصالت صلح، خروج از نحوه نگاه اسلام به محیط پیرامون و هدفی است که اسلام در مواجهه با غیرمسلمانان تعقیب می‌کند. «نظریه اصلاح با ابزارهای متناسب جهادی» می‌تواند جایگزین واقع‌بینانه‌ای برای دوگانه سازی اصالت جنگ و اصالت صلح باشد. سطوح مختلف همزیستی با غیرمسلمانان بر همین مبنا قابل شناسایی است. بررسی تاریخ تعاملات مسلمانان با غیرمسلمانان، به مثابه تجربه‌ای تاریخی از همزیستی، فرصت صحت و سقم عمل مسلمانان و غیرمسلمانان را در این تجربه تاریخی فراهم می‌کند.
