پرسش:
آیام امام به ما نیاز دارند؟
پاسخ:
تا نسبت به اصل مقام و جایگاه «ولایت و امامت» شناخت پیدا ننماییم، نمی‌توانیم شخص امام را بشناسیم! در زیارت عاشورا به محضر شریف سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام عرض می‌نماییم:
«وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقامِكُمْ وَأَزالَتْكُمْ عَنْ مَراتِبِكُمُ الَّتِي رَتَّبَكُمُ اللّٰهُ فِيها …»
– و خداوند، [نه یک یا چند شخص، بلکه] لعنت کند قومی که شما را از مقامتان دور کرد و از مرتبه‌هایتان برکنار نمود، مرتبه‌هایی که خدا شما را در آنها قرار داد … .
مقام و جایگاه امامت و امام، خلیفة الله، ولیّ الله و حجة الله بودن است و خداوند سبحان، امام را برای هدایت مردمان از ظلمات به نور و نجات آنان از تاریکی‌های جهل، کفر، شرک، گمراهی و ظلم فرستاده است. بنابراین، همگان به امام نیاز دارند، نه امام به دیگران.
*- اگر کسی، معلم یا استادی را به مدرسه یا دانشگاهی بفرستد و او را مأمور به تعلیم نماید، به خاطر نیاز آنها به معلم و استاد می‌باشد و شخص مدرس، نیازی به آنها ندارد – اکر مقامی، گروهی را برای آبادانی یک شهر یا روستا اعزام نمایند، به خاطر نیاز شهروندان به آنها و خدمات‌شان می‌باشد – چنان که اگر یک گروه پزشکی را برای مداوای بیماران به یک منطقه اعزام کنند، به خاطر نیاز آنان به پزشک و مداوا می‌باشد.
بنابراین، اگر خداوند متعال، برای هدایت بندگانش، پیامبران و امامان را برگزید، منصوب نمود و به سوی آنها فرستاد، به خاطر نیاز مردمان به آنان می‌باشد، نه نیاز آنها به دیگران! چنان که فرمود:
«كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِنْكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ» (البقره، 151)
– همانگونه که رسولی در ميان شما از نوع خودتان فرستاديم تا آيات ما را بر شما بخواند، و شما را تزكيه كند، و كتاب و حكمت بياموزد، و آنچه نمی‌دانستيد به شما بیاموزد.
●- توجه و دقت به چند بیان نورانی، از امام زمان، حضرت مهدی علیه السلام، پاسخی به این دسته از پرسش‌ها می‌باشد:
امام مهدی علیه السلام:
«الَّذی یَجِبُ عَلَیْکُمْ وَ لَکُمْ انْ تَقُولُوا: إنّا قُدْوَهٌ وَ ائِمَّهٌ وَ خُلَفاءُ اللهِ فی ارْضِهِ، وَ اُمَناوُهُ عَلی خَلْقِهِ، وَ حُجَجُهُ فی بِلادِهِ، نَعْرِفُ الْحَلالَ وَ الْحَرامَ، وَ نَعْرِفُ تَاْویلَ الْکِتابِ وَ فَصْلَ الْخِطابِ.» (بحارالانوار: ج 89، ص 96)
*- بر شما واجب است و به سود شما خواهد بود که معتقد باشید بر این که ما اهل بیت رسالت، محور و اساس امور، پیشوایان هدایت و خلیفه خداوند متعال در زمین هستیم.
همچنین ما امین خداوند بر بندگانش و حجّت او در جامعه می‌باشیم، حلال و حرام را می شناسیم، تاویل و تفسیر آیات قرآن را عارف و آشنا هستیم.»
«إنَّ اللّهَ مَعَنا، فَلا فاقَةَ بِنا إلی غَیرِهِ» (إکمال الدّین: ج 2، ص 511)
*- خدا با ما است و نیازمند دیگری نیستیم.
«الحَقُّ مَعَنا فَلَن یوحِشَنا مَن قَعَدَ عَنّا (بحارالانوار: ج 53، ص 178)
*- حق با ما است و باکی نیست که کسی از ما روی بگرداند»
نکته:
یکی از شئون ولایت و امامت، «خلافت – حاکمیّت و حکومت» می‌باشد و حکومت نیز بدون خواست مردم، محقق نمی‌گردد؛ چنان که وقتی اکثریت مردم، حکومت امیرالمؤمنین و امام حسن مجتبی علیهما السلام را نخواستند، و از تصمیمات اصحاب سقیفه و معاویه لعنة الله علیه حمایت و پیروی کردند، آنها حکومت ننمودند؛ و آنگاه که مردم از اقشار مختلف، مقابل خانۀ امیرالمؤمنین علیه السلام تجمع کردند و با التماس حکومت ایشان را خواستار شدند، ایشان پذیرفتند.
دلیل اصلی طولانی شدن غیبت نیز همین است؛ چرا که ظهور ایشان برای قیام علیه نظامات سلطۀ کفر و استکبار در جهان و در نتیجه استقرار نظام عدل إلهی در جهان می‌باشد و تا بیشتر مردمان، از کفار ناامید نشوند و طالب یک منجی إلهی نباشند، یا زمینه برای پذیرش قیام و حکومت امام حق مساعد نگردد، این اتفاق نمی‌افتد.
اما، معنای حکومت بر مردم، بر اساس خواست آنها، این نیست که «امام به آنها نیاز دارد!» بلکه خلیفة الله، ولیّ الله، حجت الله و امام، در مقام و مرتبۀ خود قرار دارد و به آن چه از سوی ربّ العالمین مأمور و تکلیف شده است، عمل می‌نماید، خواه مردم عاقل و بصیر باشند و خواهان حکومت ولیّ الله شوند و خواه نشوند!
آیا خداوند سبحان، به هدایت شدن بندگانش نیاز دارد، یا مردمان نیازمند به هدایت، رشد، کمال و رسیدن به سعادت همیشگی می‌باشند؟! لذا در امر هدایت، ضمن دعوت، فرمود:
«إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا» (الإنسان، 3)
– ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا كفران كند (حق را بپوشاند و نپذیرد).
