علم امام و گستره آن از موضوعاتی است که از دیر زمان و با مطرح شدن امامت در جهان اسلام، مورد بحث و کنکاش قرار گرفته است. این موضوع به ویژه در میان علمای شیعی و با رویکردهای مختلف مورد توجه قرار گرفته، و نظریات متفاوت و گاه متعارضی را به دنبال داشته است. این مقاله، به روش توصیفی – تحلیلی و با تبیین و تحلیل ابعاد وجودی امامان اهل بیت: و مجموع ادلهی مرتبط با علم ایشان و گستره آن، این نظریه را تقویت میکند که امام از جهت وجود ملکوتی، دارای علم تام میباشد، و دامنه علم او تمامی معلومات – به جز علم به کنه ذات الهی – را در بر دارد؛ ولی علم امام در نشئه مُلک وابسته به اتصال به وجود نوری و ملکوتی او و بهرهمندی از آن میباشد، و در صوت اتصال کامل، علم او نیز کامل، و در غیر این صورت محدود به مقدار خواست و اراده امام است. البته در برخی موضوعات مانند احکام و معارف دین که ملازم با حیات معنوی و مستمر امام و امت است، علم ایشان به صورت مستمر و دائمی، تام و کامل میباشد.
کلیدواژهها
علم امام ،وجود نوری امام، نشئه ملک و ملکوت، گستره علم امام
