به گزارش افق اندیشه از کابل: حجت الاسلام و المسلمین عبدالقدیر عالمی در خطبه‌های نمازجمعه این هفته غرب شهر کابل به تاریخ پنجم ثور ۱۴۰۴ خورشیدی در مصلای بزرگ اباصالح المهدی (عجّل‌الله تعالی فرجه الشّریف) گفت: امام صادق (ع) قرآن را به عنوان اصل، اساس و ریشه در متون دینی می‌داند و همه چیز حتی احادیث پیامبر و ائمه باید با او سنجیده شود و اگر با قرآن در تضاد بود کنار زده شود. ما این اصل و اصالت را و این ریشه‌بودن قرآن را بپذیریم و این اصالت را برای قرآن قائل باشیم که این کتاب معیار است؛ کتاب وحدت‌آفرین بین همه فرقه‌های اسلامی است.
امام جمعه غرب کابل حضرت امام جعفر صادق (ع) را پیشتاز علوم در عصر خودش شمرد و گفت: تمامی فرقه‌های اسلامی، بلکه پیروان ادیان و مذاهب مختلف اتفاق نظر دارند که امام جعفر صادق (ع) در عصر خودش «أفقه الناس و أعلم الناس (فقیه‌ترین و دانشمندترین)» مردم بوده و در همه رشته‌های علوم مورد نیاز بشریت از کلام و اعتقادات گرفته تا فقه، تفسیر، اخلاق و علوم طبیعی پیشگام و پیشتاز بوده است. تا آن‌جایی که چهار هزار نفر از خزائن علوم او کسب فیض نموده و از خرمن علومش خوشه‌چینی می‌نموده‌اند.
خطیب مصلای بزرگ اباصالح المهدی (عجّل‌الله تعالی فرجه الشّریف) با تأکید بر سیره قرآنی امام صادق (ع) افزود: قرآن عظیم الشأن کتاب آسمانی و الهی است که خیلی مورد توجه امام صادق (ع) بوده است. تمامی فرموده‌های امام صادق (ع) برگرفته از قرآن و سنت جدش رسول گرامی اسلام می‌باشد. لذا در مورد قرآن، این کتاب وزین، جامع، شامل و تأمین‌کننده نیازمندی‌های بشریت در امور دنیوی و اخروی مطالب فراوانی دارد.
حجت الاسلام و المسلمین عالمی در ادامه سه نکته از نکته‌های کلیدی و مهم از سیره و سخنان آن حضرت درباره قرآن را شمرد و تشریح کرد: اول، تازگی قرآن در همه زمان‌ها و مکان‌ها، نزد همه مردم، افکار، اندیشه‌ها و عقول آنها. دوم، ضرورت آموختن قرآن. سوم، اصل و اساس‌بودن قرآن برای همه چیز، به خصوص احادیث.
امام جمعه غرب کابل در توضیح تازگی قرآن برای همه زمان‌ها و مکان‌ها گفت: از امام صادق (ع) هم می‌پرسیدند این قرآن کتاب الهی که تبیان لکل شیء است، آیا می‌تواند در همه دوره‌ها، عصرها و زمان‌ها پاسخگوی نیازمندی‌های جامعه بشری باشد؟ امام صادق (ع) فرمود: بلی، این قرآن همیشه جوابگو و پاسخگو به تمام نیازهای جوامع بشری است؛ زیرا قرآن برای یک زمان خاص، جغرافیای خاص و مردم خاص نازل نشده است.
او درباره ضرورت آموختن قرآن تصریح کرد: از منظر امام صادق (ع) یادگرفتن قرآن و آشنایی با تعالیم، احکام و آموزه‌های قرآن در حد افکار و عقول‌مان واجب کفایی است. ما باید در جهت یادگرفتن و آشنایی با مفاهیم بلند قرآن تلاش ورزیده و نسبت به گذشتگان بیشتر و بهتر عمل کنیم. نسل جوان امروزی ما که مسلط بر وسایل پیشرفته علمی هستند در عرصه قرآن‌فهمی و آشنایی با قرآن و آموختن این کلام الهی بیشتر از دیگران سعی و کوشش به خرج دهند. امام صادق (ع) در یک حدیث فرمود: سزاوار است كه مؤمن پيش از آن كه بميرد، قرآن را بياموزد يا در حال آموختن آن بميرد. امام صادق (ع) چه می‌فرماید؟ می‌فرماید: سزاوار است این که مؤمنی نمیرد ـ منظور از مؤمن ذات من ثبت له مبدأ الایمان است و زن و مرد را شامل می‌شود – مرد باایمان و زن باایمان نمیرد مگر این که قرآن را یاد گرفته باشد و یا درحال یادگرفتن قرآن باشد. آموختن قرآن عظیم الشأن از منظر امام صادق (ع) تا این حد ضرورت است که با تمامی مفاهیم و دستورات قرآن عظیم الشأن باید آشنا شویم.
حجت الاسلام و المسلمین عبدالقدیر عالمی در تشریح سومین نکته خود از سیره و سخنان امام جعفر صادق (ع) نیز گفت: از منظر امام صادق (ع) قرآن اصل و اساس است. همه چیز باید با قرآن سنجیده شود، حتی احادیث. امام صادق (ع) می‌فرماید: احادیث ما خاندان پیغمبر را با قرآن مقایسه کنید و با قرآن بسنجید. معیار، اصل، اساس و ریشه قرآن است. یک وقتی یک حدیثی اگر گیرتان آمد این حدیث را با قرآن بسنجید. ببینید! چقدر موافق با قرآن است و چقدر مخالف قرآن است. امام صادق (ع) خودش می‌فرماید: اگر یک حدیثی از آدرس ما نقل می‌شود و آن حدیث با قرآن سازگار نیست و مخالف قرآن باشد آن از ما نیست، پیغمبر خلاف قرآن چیزی نمی‌گوید. امیرالمؤمنین (ع)، امام صادق (ع) و سائر ائمه اطهار (صلوات‌الله علیهم اجمعین) خلاف قرآن چیزی نمی‌گویند و مطلبی را که با قرآن در تضاد باشد بیان نمی‌کنند. قرآن اصل، اساس و ریشه است. امام می‌فرماید: «فاضربه علی الجدار» آن حدیثی که در تضاد با قرآن باشد او را به دیوار بزنید چون از ما نیست. طرد و طرحش کنید و به آن عمل نکنید. بلی، هرگاه حدیث و روایتی موافق با قرآن بود که اصل، اساس و ریشه است آن حرف ماست و آن حرف پیغمبر است و به آن عمل کنید. این نکته مهمی است که امام صادق (ع) قرآن را به عنوان اصل، اساس و ریشه در متون دینی می‌داند و همه چیز حتی احادیث پیامبر و ائمه باید با او سنجیده شود و اگر با قرآن در تضاد بود کنار زده شود. ما این اصل و اصالت را و این ریشه‌بودن قرآن را بپذیریم و این اصالت را برای قرآن قائل باشیم که این کتاب معیار است؛ کتاب وحدت‌آفرین بین همه فرقه‌های اسلامی است.
امام جمعه غرب کابل در بررسی سیره قرآنی آن حضرت توجه به نام و یاد خداوند و نیز اهتمام به علم‌آموزی را یادآور شد و گفت: امام صادق (ع) همه کارها را با نام خدا شروع می‌کرد، گاهی به مزرعه می‌رفت. کارکردن با شئونات امامت هیچ گونه ناسازگاری ندارد. امام صادق (ع) است، رئیس مذهب و استاد همه مذاهب اسلامی است، ولی بیل دستش می‌گیرد، باغ می‌رود، زمین را بیل می‌زند کار می‌کند، زحمت می‌کشد. امام صادق (ع) کارهایش را با «بسم الله الرحمن الرحیم» شروع می‌کرد. می‌خواست مسافرت برود «بسم الله الرحمن الرحیم»، با «بسم الله» کارش را شروع می‌کرد. نامه می‌نوشت «بسم الله الرحمن الرحیم» را کامل می‌نوشت. سیره مستمره قرآنی امام صادق (ع) این بود که ابتداکردن هر کار، هر نوشته و آغاز هر مطلبش با قرآن بود، با بسم الرحمن الرحیم که یکی از آیات قرآن است.
خطیب مصلای بزرگ اباصالح المهدی (عجّل‌الله تعالی فرجه الشّریف) درباره‌ی توجه به علم‌آموزی در سیره امام صادق (ع) نیز گفت: علم و دانش برای همگان یک ضرورت است. بزرگترین قدرت و بالاترین اقتدار علم است. (العلم سلطان). امروز مردم و جامعه‌ای موفق است که مسلح به اسلحه علم و دانش باشد. بزرگترین قدرت، قدرت علمی است. لذا در آموزه‌های دینی ما از گهواره تا گور سفارش می‌شود که آن را یاد بگیرید و از حجاز تا چین به دنبال آن بروید. مرزهای عقیدتی هم شکسته می‌شود. «خذ الحکمة ولو من عندالمشرک» علم و دانش نزد کافر هم اگر بود از دستش بگیرید و خود را مسلح بسازید به اسلحه علم که قدرت است. پیشرفت‌ها، صنعت و تکنولوژی همه اینها در گرو علم و اقتدار علمی هستند. امام صادق (ع) مدینة الرسول (ص) را بلکه سرزمین حجاز را یک پایگاه با اقتدار علمی درست کرده بود. جابر بن حیان، ابان بن تغلب، ابا بصیر، زراره، محمد بن مسلم، نوح بن آدم، هشام بن حکم و امثال اینها همه دست‌پرورده‌های امام صادق (ع) هستند و کسانی‌اند که از خرمن علوم امام صادق (ع) بهره گرفتند. امروز ما و همه بشریت در تمام ادوار تاریخ نیازمند به علم و دانش هستیم. مسئولین محترم زمینه فراگیری علم و دانش را برای نسل نوین و تازه مان: جوانان، نوجوانان و اطفال مستعدمان آماده بسازند. اولیاء امور هم تلاش کنند که فرزندان‌شان جهش علمی داشته باشند و در مسیر علم و دانش حرکت کنند و علم‌جویی شعار اصلی ما باشد.
/پایان/
