بسم الله الرحمن الرحیم. الحمدلله والسلام و الصلاة علی نبینا ابوالقاسم محمد. «اللهم صلی علی علی بن موسی الرضا المرتضی الامام التقی النقی و حجتک علی من فوق الارض و من تحت الثری الصدیق الشهید، صلاة کثیرة تامة زاکیة متواصلة متواترة مترادفه کافضل ما صلیت علی احد من اولیائک» تقدیم به روح مقدس و مطهر ثامن الحجج ابالحسن، علی بن موسی الرضا صلواتی هدیه کنید.
نظر رأفت و مهربانی
اگرچه امام رئوف به همه زائرینش نظر رأفت و مهربانی دارند ولی علی القاعده به زائرانی که دهها سال چشم انتظار زیارت این بارگاه ملکوتی بودند، صدها و هزاران بار با دیدن تصاویر حرم نورانی امام رضا(ع) اشک ریختند، دل هایشان شکسته و به عنوان اولین زیارت به پابوس امام رضا(ع) مشرف می شوند، حتماً حضرت یک نظر و توجه ویژه ای به آنها دارد. در عین حال که برای من جداً یک سعادت و افتخار بزرگی است در جمع شما بزرگواران حضور پیدا کنند ولی یک التماس دعای ویژه هم به دلهای شکسته شما و اشک های ریزان شما و قلب های آماده شما دارند، مخصوصاً عرض کردم مهمانی که اولین بار با آن شوق و علاقه به پابوسی حضرت می رسد حتماً نگاه ویژه حضرت را جلب می کند به نیابت از همه آنهایی که دلشان می خواهد دلشان به پنجره فولاد امام رضا گره بخورد و از نزدیک زیارت کنند، به نیابت آنها سلام کنید، به نیابت از آنها زیارت کنید. به نیابت از آنهایی که در آن آرزو ماندند و از این دنیا رفتند.
ویژگی های فرد مسلمان
در روایت بسیار نورانی از امام رضا(ع) هست که فرمود: «لَا یتِمُ عَقْلُ امْرِئٍ مُسْلِمٍ» (تحف العقول، ص۴۴۳) مسلمان خردش به کمال نمی رسد مگر اینکه ده ویژگی در او باشد، اولین ویژگی که امام رضا(ع) فرمودند، این است که «الْخَیرُ مِنْهُ مَأْمُولٌ» مسلمانی می تواند بگوید: عقل من کامل است، ما مسلمانی را می توانیم خردش را کامل بدانیم که این ده ویژگی در او باشد. اولینش اینکه دیگران به خیر او امیدوار باشند. اگر کسی به خیر شما امیدوار بود، به شما مراجعه کرد، کاری داشت. شما می توانستید خدمتی به او انجام بدهید، نا امیدش نکنید. در همین خراسان در مصادر قدیمی ما آمدهاست، در کتاب عیون الاخبار الرضا شیخ صدوق هست، این سالهای که حضرت در خراسان بودند، بارندگی کم شد. داستان باران و نماز باران امام رضا را زیاد شنیده اید. آقا علی بن موسی الرضا آمدند و نماز باران خواندند و دعا کردند. باران مفصلی آمد، فردا مرم برای تشکر از امام رضا خانه ی حضرت آمدند. امام رضا فرمود: آمدید از من تشکر کنید. آمدید شکر خدا را به جای آورید. «لَا تَشْکرُونَ اللَّهَ تَعَالَی بِشَی ءٍ بَعْدَ الْإِیمَانِ بِاللَّهِ وَ بَعْدَ الِاعْتِرَافِ بِحُقُوقِ أَوْلِیاءِ اللَّهِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ» (عیون الاخبار الرضا، ج۲، ص۱۶۹) بالاترین تشکر بعد از ایمان به خدا و اعتراف به حقوق اولیای خدا از این تشکری بالاتر نداریم «أَحَبَّ إِلَیهِ مِنْ مُعَاوَنَتِکمْ لِإِخْوَانِکمُ الْمُؤْمِنِینَ» اگر شکر خدا را می خواهید به جا آورید به برادران ایمانی تان کمک کنید. امام رضا نماز باران خوانده است. باران الهی نازل شده و مردم برای تشکر آمدند، فرمود: بالاترین تشکر این است که به برادران ایمانی تان خدمت کنید.
زیارت از راه دور
در همین خراسان مرحوم طبرسی(ره) در احتجاج می نویسد، در همین خراسان عده ای از راه دور زیارت امام رضا(ع) آمدند. حضرت آنها را نپذیرفت. مدتی معطل شدند. بعد از چند روزی حضرت آنها را پذیرفت، روز آخر به امام رضا پیام دادند: آبروی ما رفت. ما چند روز اینجا هستیم، شما اذن ملاقات به ما نمی دهید. ما داریم برمی گردیم. ولی به شهر خودمان هم نمی توانیم برگردیم. مردم شهر ما خبردار شوند که ما مشهد آمدیم و امام رضا ما را نپذیرفته است، به ما چه می گویند؟ دیگر به شهر خودمان هم برنمی گردیم و به شهر دیگری می رویم زندگی کنیم. ما چه جرمی مرتکب شدیم؟ علی بن موسی الرضا آنها را پذیرفت و فرمود: یکی از اشکالات شما این است «و تتهاونون بعظیم حقوق إخوانکم فی الله» فرمود: من خبر دارم. شما نسبت به حقوق برادران ایمانی تان سستی و کوتاهی می کنید. امام رضا(ع) نمی پذیرد زائری که از راه دور آمده است، چرا؟ چون در حق برادران ایمانی اش کوتاهی کرده است. مشکلات جامعه و گرفتاری عده ای از مؤمنین را دیده اما کوتاهی کرده و رسیدگی نکرده است.
کمک به درمانده
داستانی را مرحوم ابن شهر آشوب در کتاب مناقب می نویسد. یکی از کتاب های قدیمی ماست و برای هفتصد سال پیش است. کسی خدمت امام رضا(ع) آمد. سال هایی که حضرت در مدینه بودند. گفت: من از حج برمی گردم. آمدم مدینه مشکلی برایم پیش آمده است. تمام پولی که همراه داشتم را گم کردم. دیگر پولی ندارم به شهر خودم برگردم. نیازمند نیستم فقط درمانده هستم و در راه ماندم. مبلغی به من کمک کنید، قول می دهم وقتی به شهرم رفتم از طرف شما آن مبلغ را صدقه بدهم. من مستحق صدقه نیستم، کمک کنید در راه مانده ام! روایت این است. امام رضا از جایشان بلند شدند. به اتاقشان رفتند و برگشتند. ولی دیگر در آن جمعی که این حاجی در راه مانده از امام رضا کمک می خواست، نیامدند. در را بستند و از بالای در یک کیسه ای که داخلش دویست دینار بود، فرمودند: این دویست دینار را بگیر. مشکلت را برطرف کن. لازم نیست برگشتی شهرت به نیابت از من صدقه بدهی. ولی تا قبل از اینکه من این در را باز کنم، و داخل این اتاق بیایم برو. نه من تو را ببینم و نه تو مرا ببینی! پول را گرفت و رفت. حضرت وارد شدند. اصحابی که محضر حضرت بودند، گفتند: چرا این کار را کردید؟ این ادب کمک به دیگران است. امام رضا فرمود: «مَخَافَةَ أَنْ أَرَی ذُلَّ السُّؤالِ فِی وَجْهِهِ» نخواستم وقتی این پول را به او می دهم در چهره اش یک خجالتی ببینم. نگاه نکنم! «أَ مَا سَمِعْتَ حَدِیثَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) الْمُسْتَتِرُ بِالْحَسَنَةِ یعْدِلُ سَبْعِینَ حَجَّةً» به اصحابش فرمود: پیامبر فرمودند کسی که کار خوبی انجام بدهد ولی بپوشاند، به کسی نگوید. علنی نکند، آبروداری کند، ثواب هفتاد حج خانه خدا و زیارت بیت الله الحرام را دارد.
رد نکردن فقیر و قرض دادن
مرحوم کلینی در کافی شریف نقل کردند، عده ای از شیعیان امام صادق(ع) محضر حضرت رسیدند. چقدر لطیف است. امام حجت خداست، تا جمع شیعیانشان را دیدند، فرمودند: «مرحبا، مرحبا» خوش آمدید! چهره هایی که به ما علاقه دارند، ما به شما علاقه داریم. «جعلکم الله معنا فی الدنیا و الآخره» خدا شما را در دنیا و آخرت با ما قرار بدهد. این دعای امام صادق(ع) است. کسی از میان علاقمندان و شیعیان امام صادق به حضرت گفت: من سؤالی دارم. «انی رجل موثر» من یک آدمی هستم که وضع مالی خوبی دارم، توانگر هستم. حضرت فرمود: خدا به زندگی و مال تو برکت بدهد. گفت: سؤالی دارم. افراد به من مراجعه می کنند که یک کمک مالی به ما بکن. من اهل کار خیر هستم و فصل زکات که می رسد از زکات مالم به نیازمندان می دهم اما گاهی قبل از رسیدن فصل زکات به من مراجعه می کنند. حضرت فرمودند: چه مانعی دارد؟ اگر وضعت خوب است چه مانعی دارد؟ تو به عنوان قرض بده. فصل زکاتت که رسید بابت زکات حساب کن. نیازی نیست از نظر فقهی به طرف بگوییم. الآن به او قرض بده، فصل زکات که رسید نیت کن بابت زکات. به او هم بگو: تو دیگر به من بدهکار نیستی. شاید هم این جمله حضرت است. فرمود: مگر نمی دانی «َالقَرضُ بِثَمانِیة عَشَر» (کافی، ج۴، ص۱۰) قرض هجده ثواب دارد ولی صدقه ده ثواب دارد. تو به ثواب قرض می رسی. بعد حضرت این جمله نورانی را فرمود. فرمود: مواظب باش! نکند کسی به تو مراجعه کند و دست رد به سینه اش بزنی. دست رد به سینه نیازمند زدن نزد خدا بزرگ است.
خوشحال کردن مومن
اگر می دانستی مؤمن نزد خدا چه جایگاهی دارد دست رد به سینه کسی نمی زدی. بعد فرمود: «مَنْ أَدْخَلَ عَلَی مُومِنٍ سُرُوراً فقد أدخل علی رسول الله» کسی یک مؤمنی را خوشحال کند، پیامبر را خوشحال کرده است.
کسی طواف بیت الله الحرام می کرد، مرحوم شیخ بهایی این حدیث را نقل کردند. وارد حرم که می شویم، دیدید اول مردم سر قبر این عالم بزرگ شیخ بهایی می ایستند و فاتحه می خوانند. کتابی دارد می نویسد: کسی دور کعبه طواف می کرد، خدا را قسم می داد و می گفت: خدایا به حق این کعبه حاجت مرا برآورده کن. رسول خدا صدایش را شنید و فرمود: مؤمن این چطور دعا کردنی است؟ عرض کرد: یا رسول الله! خدا را به حق کعبه قسم دادم. فرمود: چرا به حق کعبه قسم می دهی؟ به حق بالاتر از کعبه قسم بده. عرض کرد: از کعبه بالاتر چیست؟ فرمود: مؤمن است. خودت یک مؤمن هستی. بگو: الهی بحقی علیک! خدایا به حقی که من مؤمن دارم. خدا را به حق مؤمنین قسم بده. مؤمن از کعبه بالاتر است.
ویژگی های سلمان فارسی
در یک روایت دیگری شیخ طوسی در أمالی نقل می کنند. اصحاب خدمت امام صادق بودند. حضرت زیاد نام سلمان را می بردند. کسی به امام صادق عرض کرد: «ما اکثر» چقدر زیاد نام سلمان را می برید؟ مگر سلمان چه ویژگی دارد؟ حضرت فرمود: دو سه ویژگی دارد.
یکی «حبه للفقراء» سلمان فقرا را دوست داشت. در نهج البلاغه علی(ع)، حکمت ۳۰۴ حضرت فرمود: «إِنَ الْمِسْکینَ رَسُولُ اللَّهِ» (نهج البلاغه، حکمت ۳۰۴) نیازمندی که به شما مراجعه می کند فرستاده ی خداست. «فمن منعه منع الله و من اعطاه اعطی الله» اگر کسی این فرستاده خدا را رد کند، خدا را رد کرده است. اگر کسی کمک کند به خدا کمک کرده است. شما تعبیرات قرآنی را ببینید. «مَنْ ذَا الَّذِی یقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً» نمی گوید: به این آقا قرض دادی، می گوید: به خدا قرض دادی. مسکین هم همین است. می فرماید: فرستاده ی خداست. اگر به او کمک کردی به خدا کمک کردی. مگر خدا نیازمند کمک های ماست؟ باز امیرالمؤمنین در نهج البلاغه جواب دادند و فرمودند: «له خزائن السماوات و الارض» همه خزائن آسمان و زمین برای خداست ولی به شما گفته کمک کنید، چرا؟ «انما اراد ان یبلوکم » می خواهد شما را امتحان کند. آزمون شماست و الا خدا نیازمند نیست. خدا می تواند خدایی که همه عالم خزائن اوست، خودش از خزائن غیبش، از خزینه غیبش همه را بی نیاز کند ولی دنیا دار ابتلاء و دار امتحان است.
از قدرت و ثروتت برای گره گشایی امور هزینه کن
باز امیرالمؤمنین در نهج البلاغه حکمت ۴۲۵ نقل می کند. این یک هشدار است. عزیزانی که دستتان می رسد، توانگری و توانایی مالی دارید، می توانید به فریاد کسی برسید و می توانید دلی را شاد کنید و قلبی را به پنجره فولاد امام رضا گره بزنید. می توانید کسی که آرزو دارد یکبار حرم نورانی امام رضا را ببیند، مشهدی کنید. می توانید کسی را که آرزو دارد در عمرش یکبار قبر شش گوشه سیدالشهداء را ببیند، کربلایی کنید. می توانید مشکلات جامعه را برطرف کنید. حضرت علی فرمود: «إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً یخْتَصُّهُمْ بِالنِّعَمِ» خدا بندگی دارد، نعمت ها را به آنها داده است. «لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ، فَیقِرُّهَافِی أَیدِیهِمْ مَا بَذَلُوهَا» تا وقتی که دست دهنده دارند خدا به آنها می دهد، «فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ، ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَی غَیرِهِمْ» اگر در راه خدا خرج نکردند، خدا نعمت را از اینها می گیرد. اگر ثروتی داری، اگر قدرتی داری، اگر آبرویی داری، اگر موقعیتی داری، و از آن ثروت و قدرت و آبرویت برای گره گشایی دیگران استفاده کردی، خدا این نعمت را در اختیارت نگه می دارد اگر نه.
قدرت و ثروت امانت است
امیرالمؤمنین در حکمت ۴۲۵ فرمود: اگر حاضر نشدی از آبرو و قدرت و ثروتت گره گشایی کنی، خدا از تو می گیرد به کسی می دهد که این کار را انجام دهد. قدرت امانت است، ثروت امانت است. آبرو امانت است. پستی داری، مقام و جایگاهی داری، اینها امانت است. مخصوصاً کسانی که مسئولیتی دارند خیلی مواظب باشند.
آزمون و ابتلا
این حدیث را شهید ثانی کتابی به نام «کشف الریبه» دارند. آنجا نقل کردند. خدا رحمت کند مرحوم آیت الله احمدی میانجی در مکاتیب الائمه این نامه را نقل کردند. کسی استاندار اهواز شده بود. فرماندارها، بخشدارها، مسئولین، رؤسا، آقایی که امضای شما امروز می تواند گره ای را باز کند. آقایی که یک تلفن شما، تلاش ما، قدم و پیگیری شما می تواند مشکل از کسی برطرف کند. استاندار اهواز به امام صادق(ع) در مدینه نامه نوشت. «انّی بلیت بولایة الاهواز» من مبتلا شدم، من استاندار اهواز شدم. این یک آزمون و ابتلاست. پست ها در نگاه دینی به تعبیر امیرالمؤمنین در نهج البلاغه، فرمود: «لَیسَ لَک بِطُعْمَة» اینها طعمه نیست. این نیست که فقط خودت و زندگی خودت و اطرافیانت را آباد کنی. این امانت در گردن توست. به امام صادق گفت: من مبتلا شدم، یک امتحان سنگین است. استاندار اهواز شدم. امام صادق در جوابش فرمودند: من از اینکه تو این مسئولیت را گرفتی از یک جهت خوشحال شدم و از یک جهت ناراحت شدم. مسئولین و هرکسی در هرجایی میزی در اختیار شما هست! امام صادق فرمود: خوشحال شدم و ناراحت شدم! خوشحال شدم بلکه با این پستی که داری، غم و غصه کسی را برطرف کنی و به دست تو گره ای باز شود. اما ناراحت شدم کمترین نگرانی که من دارم این است که نکند یک شیعه و مسلمانی به تو مراجعه کند و به جای اینکه مشکل او را برطرف کنی، سر او داد بزنی و فریاد بزنی. اگر چنین کردی، بوی بهشت به مشام تو نمی رسد.
الآن نزدیک یک ماه از حادثه زلزله کرمانشاه گذشت. در تیتر بعضی روزنامه ها دیدم که جمع قابل توجهی از آسیب دیدگان هنوز در چادر زندگی می کنند. در سرمای سخت مناطق غربی کشور، شما در خانه هایتان چه می کنید، مسئولین، استاندارها، رؤسا در خانه هایتان چه می کنید؟ بخاری روشن و درها را بستید، مواظب بچه ها و خانواده هستید. در چادر می شود زندگی کرد؟ باید بیش از اینها به فکرشان باشیم. آقایان مسئولین با زن و فرزندشان یک شب در این چادرها بروند ببینند می شود در چادر زندگی کرد؟ مردم کمک کنند. آنهایی که خانه خالی دارند کمک کنند.
رسیدگی به فقرا
در کافی مرحوم کلینی(ره) هست. کسی خدمت امام صادق(ع) آمد. در حرم امام رضا هستیم، کمی مراقب باشیم. امام رضا به فرزندشان امام جواد نامه نوشتند، سالهایی که در خراسان بودند، به امام جواد نامه نوشتند: عزیزم، پسرم، جوادم! «اسئلکَ بحقی علیک» تو را به حقی که من امام رضا بر تو دارم، وقتی از خانه بیرون می آیی از مسیری بیا که گرفتارها و نیازمندان تو را ببینند. پول همراهت باشد و به فقرا رسیدگی کن. دلم می خواهد خدا تو را بالا ببرد. عزت و عظمت تو در این است که به گرفتارها رسیدگی کنی. خدمت امام صادق(ع) آمد و گفت: من به کسی بدهکار هستم. از او بخواهید به من یک مهلتی بدهد. الآن دستم بسته است. به من تخفیف بدهد و بعد از مدتی پولش را می دهم. هزار دینار از من طلب دارد. امام صادق دنبال طلبکار فرستادند و آمد. فرمود: تو از اوضاع فلانی خبر داری، به ما مراجعه کرده و ما را واسطه قرار داده است. این پولی که به تو بدهکار است، هزینه خوشگذرانی نکرده است. عیاشی نکرده است. این هم از یک عده دیگر طلب دارد. خسارتی به او رسیده، به او مهلت بده. به امام صادق عرض کرد: منظور شما این است که اگر من به او مهلتی بدهم، خداوند از حسنات او و از کارهای خیر او برمی دارد و به من می دهد. امام صادق فرمود: نه! من کی این حرف را زدم؟ خدا کرمش بیش از این حرف هاست. این بنده خدا در روزهای گرم تابستان، روزه گرفته و عبادت کرده است. فقط تقاضا کرده بود مهلت بده. به امام صادق عرض کرد: آقا، از خیر هزار دینار گذشتم. حلالش کردم!
انفاق در راه خدا
می شود ما هم که اینجا هستیم و از سیره امام رضا و سخن امام رضا و سخن امام صادق می شنویم ، اگر کسی به ما بدهکار است، ما از کسی طلب داریم، زنگ بزنیم و بگوییم: گذشتیم. اگر نمی گذریم حداقل مهلتی بدهیم، فرصتی بدهیم. این تعبیر قرآن است که ما باور داریم. «مَثَلُ الَّذِینَ ینْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ» (بقره، ۲۶۱) یک درهم در راه خدا انفاق کنی، هفتصد درهم و باز هم بیشتر، «یضاعِفُ لِمَنْ یشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِیم» اگر انفاق هم نکنی و قرض بدهی. این تأثیر حرم امام رضا و تأثیر کلام امام رضاست. جان عالم به فدایت ابالحسن،علی بن موسی الرضا! خودتان فرمودید به مردم کلمات ما را بگویید. اگر مردم بشنوند و زیبایی های کلام ما را بدانند، شما از ما بگویید. این تأثیر کلام امام رضاست. یکوقتی من در برنامه این حدیث را خواندم که کسی خدمت حضرت آمد، گفت: «قرضٌ الی میسَره» قرضی به من بدهید، هروقت دستم باز شد به شما پس می دهم. حضرت فرمود: کی پول مرا پس می دهی؟ «الی تجارة، الی غلة» تجارتی داری، پولی بدست تو می آید؟ عرض کرد: نه! الی غلة تدرک» کشاورزی داری که به ثمر برسد؟ فرمود: والله نه! امام فرمود: ملکی داری که بفروشی و پول مرا بدهی؟ گفت: نه! حضرت فرمود: تو نمی توانی پول مرا بدهی. چرا می گویی: قرض بده؟ تو نه تجارتی داری که قرضت را بدهی نه کشاورزی و ملکی داری. تو از آنهایی هستی که خدا در مال من حق تو را قرار داده است. «فِی أَمْوالِهِمْ حَقٌ مَعْلُوم، لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُوم» (معارج، ۲۴ و۲۵) فرمود: حق تو پیش من است. چرا قرض بدهم؟ بیا حقت را بگیر و ببر. بلا عوض باید به تو بدهم.
عزیزان من بچه های خردسال ما وقتی قرآن را یاد می گیرند جزء اولین سوره هایی که یاد می گیرند، سوره مبارکه ماعون است. «أَ رَأَیتَ الَّذِی یکذِّبُ بِالدِّین، فَذلِک الَّذِی یدُعُّ الْیتِیمَ، وَ لا یحُضُّ عَلی طَعامِ الْمِسْکینِ، فَوَیلٌ لِلْمُصَلِّینَ» (ماعون، ۱-۴) تفسیر این آیه را ببینید. انسانی که قیامت را تکذیب می کند، یتیم را از خودش می راند. با مساکین کاری ندارد. مرحوم علامه طباطبایی ذیل این سوره مبارکه در تفسیر می نویسد، «فَوَیلٌ لِلْمُصَلِّینَ، الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ، الَّذِینَ هُمْ یراؤُنَ، وَ یمْنَعُونَ الْماعُون» امام صادق در تفسیر این آیه فرمود: یعنی همسایه و برادر دینی اش به او مراجعه می کند و کمک او نمی کند. مرحوم علامه ذیل این آیه فرمود: «فَوَیلٌ لِلْمُصَلِّینَ» یعنی چه؟ اگر خدا را قبول ندارد، دیگر نماز چیست؟ گاهی ما نمازخوان ها، نماز می خوانیم اما چه نمازی؟ این مکذب عملی است ولو به زبان «لا اله الا الله» بگوید. عملاً دارد دین را تکذیب می کند. عملاً خدا را قبول ندارد. به تعبیر علامه طباطبایی منافق است. اگر کسی «یدُعُّ الْیتِیمَ، وَ لا یحُضُّ عَلی طَعامِ الْمِسْکینِ» باشد، اگر با یتیم و مسکین کار نداشته باشم، اگر «یمنعون الماعون» گرفتارها به من مراجعه کنند، دست رد به سینه آنها می زنم، اگر نماز را گاهی می خوانم و گاهی نمی خوانم، این «یکذِّبُ بِالدِّین» است. عملاً دین را تکذیب می کند. چه مسلمانی است که با مسکین و یتیم و گرفتاری گرفتارها کاری ندارد. نمازش مرتب نیست. «أَ رَأَیتَ الَّذِی یکذِّبُ بِالدِّین»
امام صادق(ع) در حدیث دیگری فرمود. در ثواب الاعمال شیخ صدوق است. کسی به کسی قرض داد با او کنار بیاید. امروزه در این اوضاع اقتصادی، به کسی قرض دادی، زمانش رسیده است، با او مدارا کنی. یا ما این روایت ها را باور داریم، خیلی باید وضع جامعه ما بهتر از این باشد. یا خدای نکرده ایمان ها ضعیف شده است. کسی به کسی قرض بدهد و با او کنار بیاید، به او مهلت بدهد، به او خطاب می شود: چه ثوابی از این بالاتر؟ حجاج بیت الله الحرام آن همه زحمت می کشند برای اینکه عصر روز عرفه خدا به آنها خطاب کند حاجی از نو شروع کن. گذشته ات را بخشیدم. می شود اینجا ما به برکت حرم حضرت رضا و نگاه به گنبد نورانی حضرت و حضور در اینجا بگوییم: ما هم از شما طلبی داشتیم. به احترام امام رضا کاری ندارم. می خواهم تمام گناهان من بخشیده شود. با تو کنار آمدم. چقدر من خوشحال شدم.
با یک حدیث امام رضا و یک نگاه به حرم امام رضا چقدر انسان ها دنبال کارهای خیر هستند. انشاءالله برسیم روزی که در کشورمان نشنویم و نبینیم نسبت به زیارت اولی ها عرض می کنم، هنوز بسیاری از عزیزان ما هستند که به حرم امام رضا نرفتند. خدایا به حق محمد و آل محمد به همه ما توفیق آشنایی با معارف اهل بیت و عمل به آن را عنایت بفرما. از همه عزیزانی که این برنامه را برگزار کردند تشکر می کنم. از برنامه سمت خدا، عزیزان در آستان قدس رضوی، تبلیغات آستان قدس رضوی، همه قسمت ها تشکر می کنم. «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی عَلِی بْنِ مُوسَی الرِّضَا الْمُرْتَضَی الْإِمَامِ التَّقِی النَّقِی وَ حُجَّتِک عَلَی مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَی الصِّدِّیقِ الشَّهِیدِ صَلاَةً کثِیرَةً تَامَّةً زَاکیةً مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً کأَفْضَلِ مَا صَلَّیتَ عَلَی أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیائِک».
سخنران حسینی قمی
