چکیده:
فیلسوفان مسلمانی که براساس رویکرد فضیلت‌محور به مباحث اخلاقی پرداخته‌اند، فضیلت را براساس قاعده حد وسط قابل شناسایی می‌دانند که یک یا چند رذیلت متضاد در اطراف آن واقع می‌شود. براساس قاعده یادشده، نماز فضیلتی اخلاقی است که ذیل جنس عدالت قرار می‌گیرد. این عمل دربردارنده مجموعه‌ای از فضائل است که آراسته شدن به هر فضیلتی، پالایش از رذیلت متضاد با آن را درپی خواهد داشت. در این نوشتار، تبیینی از فضیلت بودن نماز ارائه می‌گردد و نحوه رذیلت‌زدایی آن بررسی می‌شود.
واژه‌های کلیدی: فضیلت، رذیلت، حد وسط، نماز، اخلاق فلسفی.
