چکیده:
آفرینش، آن¬چه که خداوند در زمان و فراتر از زمان خلق کرده را شامل می¬شود و چون ما در زمان زندگی می¬کنیم پس در قسمتی از آفرینش هستیم که بی¬ثبات و متحرک و در تکامل و گسترش است و فلسفۀ آفرینش در مدت شش روز، از جمله موضوعاتی است که همواره ذهن بشر جستجوگر را به خود مشغول کرده و به¬عنوان یک مسأله اساسی همیشه مطرح بوده است. خداوند، عالم هستی را برای هدفی مشخص آفرید و این جهان، به سوی آن هدف در حركت است و مسبوق به مادة اولیّه نمی¬باشد که در قرآن به بیان¬های مختلف، از این آفرینش، سخن به میان آمده است و از وجود «آب» در ابتدای آفرینش، نام برده و این¬که آفرینش، در شش روز اتفاق افتاد و نیز به صراحت از وجود هفت آسمان سخن به میان آورده است. مراحل آغازین آفرینش جهان هستی در قرآن که با نام مشترک «آسمان¬ها و زمین» بیان شده، به جهت هدایت انسان به سمت معرفی عظمت خداوند و فهم و تفسیر بهتر آیات قرآن می¬باشد که این¬ها لازمۀ شکرگزاری و حق شناسی است و این در حالیست که همه موجودات، دارای منشأ و مبدأ واحدی در آفرینش می¬باشند لذا به جهت اهمیت موضوع، آیات آفرینش «أرض و سماء» را با عنوان «فِي سِتَّه أَيَّامٍ» مورد بررسی قرار داده و عقاید و آراء مفسرین را بیان خواهیم نمود.
کلیدواژه: قرآن، آفرینش، جهان هستی، ستة ایام.
