ادیب و روحانی خدمت‌گذار
شيخ محمد طاهر فرزند میرزا نصرالله،در حدود 1281ش در شهر قندهار به دنیا آمد. علم‌آموزی و تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود آغاز نمود، وی نزد افرادی چون مفتی عبدالله و دیگر علمای شیعه و سنی به تلمذ پرداخت.
شیخ محمدطاهر در ابتدای جوانی و بر اثر فتنه انگلیسی‌ها و اختلاف و درگیری که در میان اهل تشیع و تسنن به وجود آمده بود مجبور به ترک قندهار و هجرت به مشهد مقدس گردید. ایشان در حوزه علمیه مشهد مشغول به تحصیل شد؛ ادبیات را از محضر میرزا عبدالجواد نیشابوری (ادیب اول) فرا گرفته و جزء شاگردان خاص و مقرب وی به حساب می آمد.
فلسفه و حکمت را خدمت آقا بزرگ حکیم و دیگر علوم اسلامی را از اساتید بزرگ حوزه مشهد استفاده کرد. شیخ پس از ده سال اقامت و تحصیل در مشهد به زادگاه خود بازگشت و مشغول خدمت به مردم آنجا شد. وی در معرفی مذهب جعفری در آن سامان نقش بارزی ایفاء کرد و در اثر تلاش ها و زحمات خالصانه ی او بود که مراسم سوگواری عاشورای حسینی علنی گردید و شیعیان هویت خود را باز یافت.
شیخ در 1328ش بر اثر فتنه بدخواهان برادرش را از دست داد و در اثر فاجعه قتل برادر اختلال حواس پیدا کرده و در کابل مورد معالجه قرار گرفت. ایشان در 1332ش بعد از بهبودی به قصد زیارت عتبات عالیات به عراق سفر کرد و در برگشت از همین سفر بنا به درخواست شیعیان و مردم مومن هرات مجبور به اقامت در آن شهر گردیده و به تدریس و تبلیغ و خدمت به مردم آنجا مشغول شد. تا این که بعد از عمری تلاش و خدمات علمی-اجتماعی در 1350ش بر اثر سکته مغزی در هرات به رحمت حق پیوست و در همان شهر به خاک سپرده شد.
