مسجد قوجاتپه آنکارا با 30 سال قدمت در منطقه قيزيل آی این شهر بنا شده و با گنجایشی بیش از 20 هزار نمازگزار به عنوان بزرگترین مسجد آنکارا شناخته می شود. مسجد کوجاتپه یا قوجاتپه به مانند مساجد معروف استانبول ارزش تاریخی ندارد، اما معماری آن فوق العاده بوده و چشم ها را به خود خیره می سازد.
این مسجد که از جاذبه های گردشگری کشور ترکیه به شمار می آید با همت بسیار در سال 1987 تکمیل شد و درهای آن به روی نمازگزاران و عبادت کنندگان بازگشایی شد. این مسجد 4500 متر مربع وسعت دارد و تزئینات داخلی و نمای خارجی جذاب ، آن را به یکی از مساجد شناخته شده در آنکارا و ترکیه تبدیل کرده است.
مسجد کوجاتپه آنکارا در محله ای به همین نام واقع شده و با ظرفیت 24 هزار نمازگزار یکی از مساجد بزرگ جهان اسلام می باشد.
ایده اولیه ساخت مسجد Kocatepe در سال 1940 مطرح شد اما به دلایل مختلف احداث آن به تعویق افتاد تا اینکه در سال 1987 کار ساخت آن به اتمام رسید و مورد بهره برداری قرار گرفت. این مسجد به سبک نئو کلاسیک معماری عثمانی ساخته شده و یک ساختمان التقاطی با الهام از مسجد سلیمیه در ادیرنه و مساجد شاهزاده و سلطان احمد در استانبول می باشد که این مساجد نیز به نوبه خود تحت تاثیر معماری بیزانسی ایاصوفیه بنا شده اند.
مسجد باشکوه کوجاتپه که از جاذبه های گردشگری آنکارا می باشد دارای 4 مناره 88 متری است که برای بالا رفتن از آن ها می توان از پله و آسانسور استفاده نمود. مسجد قوجاتپه شامل یک گنبد مرکزی است که روی 4 پا فیلی قرار گرفته و چندین نیم گنبد دور آن را احاطه کرده اند. این مسجد در قسمت پايين دارای کتابخانه ، سالن کنفرانس، اتوپارک، اتاق تجارت و قسمت های اداری می باشد و خطاطی های موجود در دکوراسیون داخلی مسجد به استاد حمید آیتاچ و محمود اونجو و خطاطی ها و نوشته های سالن کنفرانس و کتابخانه به استاد امین بارین متعلق است.
منبر، مناره ها، آویزها، چینی ها، درها و مرمرهای مسجد به صورت ویژه تهیه و با ظرافت خاصی ساخته شده اند. در معماری داخلی از شیوه کلاسیک معماری عثمانی استفاده شده و مصالحی مثل چینی، مرمر، مادن زرد، ورق طلا و رنگ های ویژه در آن به کار برده شده است.
مسجد کجاتپه (قوجاتپه ) در محله قیزیل آی آنکارا در سالهای 1981-1987 ساخته و شد و توسط رییس جمهور وقت ترکیه آقای تورگوت ازال افتتاح شد. طرح اولیه این مسجد همان طرح معماری مسجد مدرن فیصل پاکستان بود، اما بعد مخالفت فنی با آن پروژه در سال 1967 ، بعدها با کمی تغییر آقای وئدات دالوکای معمار ترک این پروژه را در پاکستان اجرا کرد و در عوض معماران، اولوانگین و تالای، یک مسجد با معماری به شیوه عثمانیان ساختند که البته زیباست، اما پروژه قبلی هم لطف خود را داشت.
این مسجد بزرگ و زیبا در زمینی به مساحت 4500 م.م بنا گردیده و در قسمت پایین دارای سالن کنفرانس ، کتابخانه ، اتوپارک ، اتاق تجارت و فسمتهای اداری می باشد.قسمت اصلی مسجد با اصل گرفتن شیوه سنتی از قبه بزرگ مرکزی و چهار نیم دایره که بر روی چهار ستون پا فیلی است و قبه های متعدد کوچکتر تشکیل می شود. مسجد از چهار مناره هر کدام به ارتفاع 88 متر تشکیل می شود که به سر مناره ها هم از طریق آسانسور هم پله کان می توان دسترسی داشت.
خطاطی های مسجد به استاد حمید آیتاچ و محمود اوءنجو و خطاطی ها و نوشته های سالن کنفرانس و کتابخانه به استاد امین بارین متعلق است. منبر، مناره ها، آویزها، چینی ها، درها و مرمرهای مسجد به صورت ویژه تهیه و با ظرافت خاصی ساخته شده و به کار گرفته شده است. در معماری داخلی از شیوه کلاسیک معماری عثمانی استفاده گردیده است و از مصالحی مثل چینی، مرمر، مادن زرد، ورق طلا و رنگهای ویژه استفاده گردیده است.
انتهای پیام/
