چکیده
در قرآن، مادة «دین» و مشتقات آن ۱۰۱ بار و در سه معنا به کار رفته است: آیین و شریعت، جزا و پاداش، بدهی و قرض. معنای نخست زمانی است که این ماده به هیئت «دین» درآمده است و در معنای دوم بر وزن اسم مفعول «مَدِین» و ترکیب مضاف و مضاف الیه «یوم الدین» (روز جزا و قیامت) آمده است و معنای سوم هنگامی است که به صورت «دَیْن» می‌آید. در این میان در چهار آیه (ذاریات/ ۶ ؛ انفطار/ ۹؛ تین/ ۷؛ ماعون/ ۱) که در آنها واژة «دِین» به کار رفته است، بیشتر مترجمان و مفسران، بر خلاف سایر موارد کاربرد این واژه، آن را به معنایی غیر از «آیین و شریعت» دانسته‌اند. اما بررسی دقیق این آیات و فهم سباقی و سیاقی آنها ثابت می‌کند که در این موارد به ویژه در سه آیة اخیر نیز همانند دیگر موارد استعمال واژة «دین» در قرآن، به همان معنای آیین و شریعت و خصوص دین اسلام است و در سورة ذاریات این معنا برتری دارد.
کلیدواژه‌ها: دین، یوم الدین، سورة ذاریات، سورة انفطار، سورة تین، سورة ماعون.
