امام رضا (ع) در مجموعه گفتارهای خود, از جمله, در حدیث سلسله الذهب در حالی که با ذکر کلمه «لا اله الا اله» به توحید و ولایت اله اشاره دارد, در عین حال با بیان جمله «بشرطها و شروطها و انا من شروطها» مسلمانان را به ولایت امامان معصوم توجه می دهد و بدین طریق اصل توحید را به امامت پیوند می زند و بین آن دو التزام معرفتی و عملی ایجاد می نماید. سخن امام بیانگر این معناست که رسیدن به مقام توحید و وارد شدن در حصن الهی, برای انسان مصونیت و امنیت ایجاد می کند و ورود به این پایگاه محکم, تنها از مسیر اعتقاد به حجت خدا و پذیرفتن ولایت آنان میسور می باشد, زیرا آنان آیینه تمام نمای صفات الهی و ارکان و پایه های توحید و تجلی بخش ولایت خداوند هستند.رضایت آنها رضایت خداوند و رجوع به آنها, رجوع الی اله است. علاوه از مفاد حدیث دیگری استفاده می شود که ولایت امیر مومنان پایگاه امن الهی است و پذیرفتن حکومت و ولایت آن حضرت, مایه عزت امت اسلامی و باعث برطرف شدن ناراحتی ها و نابسامانی های بشریت می شود.در این نوشتار با الهام از آیات قرآنی و استفاده از متون روایی و عرفانی به تبیین ارتباط مساله توحید با امامت و ولایت و نقش آن در امنیت و نجات بشریت از گمراهی و انحرافات عقیدتی و رفتاری خواهیم پرداخت.
