با رشد مذاهب انحرافی در سده سوم هجری, غالیان شیعی نیز سازمان یافته تر و اثرگذارتر عمل کردند. غلو در عصر امام حسن عسکری(ع) رشد محسوسی داشت. این مقاله با هدف دستیابی به چرایی و چگونگی فعالیت غالیان در عصر امام حسن عسکری(ع), به بررسی وضع غلو در آن عصر و نوع برخورد امام با آن میپردازد. این پژوهش برای تبیین داده های کتابخانه ای, بر اساس نظریه شکلگیری فِرَق از روش تحلیل تاریخی-حدیثی بهره برده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که مسائل ناشی از ناباوری گروهی از شیعیان نسبت به امامت آن حضرت, بیثباتی خلافت عباسی و تلاش عباسیان برای به انحراف کشاندن امامیه و قرار گرفتن شیعه در شرایط غیبت امام دوازدهم شرایط را برای گسترش غلو فراهم کرد.
