“پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله در دوران نوجوانی و جوانی به همراه عمویش، ابوطالب، به آن سرزمین سفر کرد، ولی هنوز به مقصد نرسیده بود که رویدادی برای ابوطالب رخ داد و مجبور شد سفرش را نیمه کاره رها سازد و به مکه باز گردد. شام از دیدگاه معصومین علیهمالسلام امام باقر علیهالسلام در مورد شام میفرماید: «شام؛ چه سرزمین خوبی، اما چه اهالی پستی!» (2) در تفسیر امام حسن عسکری علیهالسلام نیز آمده است: «وقتی خبر سرپیچی معاویه، به امیرالمؤمنین علیهالسلام رسید و گفتند که صد هزار نفر با او هستند، حضرت پرسید: از کدام طایفهاند؟ گفتند: اهل شاماند. یزید نیز در مجلس خود، هنگام چوب زدن بر لب و دندان مبارک امام حسین علیهالسلام ، دقیقا از این بغض چندین ساله پرده بر میدارد و میسراید: «ای کاش! یزید شدیدا تحت تأثیر تربیتهای مادرش قرار داشت و به همین جهت، دارای خلق و خویی بدوی بود و زندگی صحرا و بازی با حیوانات در روان او رخنه کرده بود، به گونهای که در هنگام حکمرانی نیز او را مشغول بازی با سگها و میمونها میدیدند. (2) او گذشته از فساد اخلاقی شدیدی که داشت، تحت تأثیر مستقیم مسیحیت تحریف شده نیز قرار گرفته و این دو عامل مخرب، از او چهرهای منفور و اسلام ستیز ساخته بود. » (1) امام رضا علیهالسلام در توضیح رفتار یزید با اسیران سرفراز کربلا در مجلس او فرموده است: «وقتی سر مقدس حضرت حسین بن علی علیهماالسلام را به شام آوردند، یزید دستور داد سفره غذا بگسترند.”
