نهادهای بین‌المللی که بعد از جنگ جهانی دوم به وجود آمده‌اند، قادر نیستند حرف آخر را در جهان اسلام بزنند و قدرتهای بزرگ هم دنبال تأمین منافع نامشروع و استعماری خود هستند و از جنگهای فرسایشی در سرزمینهای اسلامی، برای مهار بیداری اسلامی و توقف آهنگ تمدن سازی دینی استقبال می‌کنند. در امتداد عصر بیداری اسلامی، ما نیاز به آفرینش نهادهای بین‌المللی اسلامی داریم و این متفکران مسلمان و مجتهدان زبردست و باتقوا هستند که می‌توانند با مشورت، بصیرت و درک شرایط زمان و مکان، براساس قرآن و سنت راهکارهای فقهی نشان دهند و نهادهایی برای تصمیم‌سازیهای کلان و بحران زدایی به وجود آورند و با پشتوانه مردم از همه مذاهب اسلامی، مؤسسات بین‌المللی اسلامی قدرتمند ایجاد کنند، تا از بروز جنگها ممانعت به عمل آورند و آتش شعله‌ور منازعات را با حسن تدبیر و راهکارهای الهی خاموش کنند، تا مسلمانان در کمند برادرکشی نیافتند و دوره گذار را با موفقیت پشت سر گذارند و در صبح تمدن نوین اسلامی با سلامت در کنار هم لذت «تعاونوا علی البر والتقوی» ۲ را بچشند.”
