چکیده
ازآنجا‌که ماه مبارک رمضان، ماه بهار و ربیع قرآن و به‌ویژه شب‌های قدر، شب نزول دفعی قرآن بر قلب رسول الله(ص) است، یکی از آیات مناسب برای سخنرانی و موعظه در شب‌های نورانی این ماه مبارک، این آیه است که خداوند می‌فرماید: «فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ:[۱] باری، به درگاه خدا بگریزید که من از جانب او با بیانی روشن شما را می‌ترسانم». در این آیه شریفه از رجوع و هجرت انسان به سوی خدا، به «فرار» تعبیر شده است که بنا بر بعضی از احتمال‌ها، اشاره و دلالت به آخرین مرحله از سلوک عارفانه دارد.
تحلیل و تفسیر همه‌جانبه آیۀ مبارکه و راه‌یافتن به روح و جان پیام عرفانی، معنوی و اخلاقی آن در صورتی ادراک‌شدنی است که مراتب و منازل عرفانی که سالک با پیمودن آن به وصال و لقای الهی نهایی واصل می‌شود، به‌درستی تفسیر شود؛ از این‌رو برای فهم صحیح آیه مبارکه به تفسیر و تحلیل منازل سلوک می‌پردازیم.
[۱]. زمر: ۵۰.
کلیدواژه‌ها
آیه ۱۵ سوره فاطر؛ رمضان؛ فقر
