چـه زیباسـت سـیمای روحانیـت را در آیینـۀ ذهـن و دل کسـانی کـه خود سـالیانی دراز، تلخیها و شـیرینی های حوزه را نوش کردند و کاسـتی ها و بایسـته ها و بلندی ها و پسـتی ها را بـا همـه وجودشـان چشـیده اند، به نظاره نشسـت؛ به ویژه آنانی که همـه پیچ و خمها و فراز و نشـیبها را سـربلندانه و قهرمانانه پشـت سـر نهادند و خود نماد و نمود حوزه های علمیـه شـدند. برنمـودن افـکار چنیـن ابرمردان دینـی و روحانی، سـرمایه و دسـت افزار واال و کارآیـی اسـت بـرای جوانانی که عاشـقانه سـر بر آسـتان حوزه هـای جعفری و علوی نهادنـد و زیبایی هـای فطـری و کمـال االهـی را در این نهـاد پر از رمـز و راز میجویند و در ایـن راه جوینده ای ناآرام و نسـتوه اند
در این مقاله به مشکلات حوزه و روحانیت در نگاه علی صفایی حائری پرداخته شده است
