چکیده
یکی از مسائل مطرح در اسلام مسأله توسل است. بدون شک آدمى براى تحصیل کمالات مادى و معنوى، به غیر خود؛ یعنى خارج از محدوده وجودى خویش، نیازمند است. عالم هستى بر اساس نظام اسباب و مسببات استوار شده و تمسّک به سببها و وسایل براى رسیدن به کمالات مادى و معنوى لازمه این نظام است.
اگرچه توسل به خودی خود می‌تواند راهگشا برای انسان باشد اما از طرفی این توان را دارد که در زندگی انسان از بُعد اجتماعی و فردی نیز نقش آفرینی کند. البته بُعد فردی از آن جهت که خود در بُعد اجتماعی تأثیرگذار بوده از اهمیت بیشتری برخوردار است. در این مقاله با بهره‌گیری از آیات و روایات و با توصیف و تحلیل گزاره‌های مربوط به نقش توسل در زندگی فردی انسان و آثار آن پرداخته شده است. آثاری همچون دارا شدن روح خاضع در برابر خدا، اهل‌البیت۶: و بندگان مؤمن، شکوفایی استعدادها، دوری از گناه، معصیت و استغفار، آرامش روانی، وسیله‌ای برای پیمودن راه توحید، تقویت روحیه‌ی دعا و تقرب به خدای متعال که هر کدام به تنهایی برای سعادتمند شدن انسان در زندگی فردی‌اش کافیست.
کلیدواژه‌ها
توسل واسطه شکل‌گیری رفتار زندگی فردی قرآن روایات
