نکاح موقت هرچند دارای تشابهات بسیار با نکاح دائم است, لیکن دارای شرایط و ویژگی های مخصوص به خود است. یکی از این ویژگی ها, لزوم ذکر مدت است. قانون گذار ایران, راجع به تعیین حداکثر مدت در نکاح موقت, ضابطه ای تعیین نکرده است. هدف مقاله حاضر, تبیین حدود اختیار متعاقدین در تعیین حداکثر مدت نکاح موقت است و در آن سعی شده است تا به این پرسش پاسخ داده شود که طویل المدت شدن, چه تاثیری بر ماهیت و وضعیت حقوقی نکاح موقت دارد. با توجه به اصول کلی حقوقی و منابع معتبر فقهی, باید گفت اصل حاکمیت اراده, ایجاب می کند متعاقدین در تعیین حداکثر مدت نکاح موقت, مختار باشند. لذا, طویل المدت بودن, فی نفسه, ماهیت و وضعیت حقوقی نکاح موقت را تغییر نمی دهد.
