حق والدین بر تربیت کودک از حقوق به رسمیت شناخته شده در فقه امامیه، نظام حقوقی ایران و نیز اسناد حقوقی بین‌المللی است. گستره‌ی اعمال این حق نیز مانند بسیاری از حقوق انسانی مطلق نبوده و محدودیت‌هایی قانونی بر آن وارد می‌شود. در این پژوهش ابتدا «مبانی حق والدین بر تربیت کودک» از منظر فقه امامیه و سپس جایگاه آن در حقوق داخلی ایران و اسناد بین‌المللی بررسی خواهد شد؛ بعد از آن مهم‌ترین اقسام محدودیت‌های وارد بر حق والدین بر تربیت کودک از منظر فقه امامیه، نظام حقوقی ایران و نیز اسناد بین‌المللی بررسی شده است. این محدودیت‌ها در این تحقیق به دو دسته‌ی اصلی یعنی «محدودیت‌های ناشی از تزاحم با حقوق جسمانی کودک» و «محدودیت‌های ناشی از تزاحم با حقوق معنوی کودک» تقسیم شده است. بحث «تنبیه بدنی کودک» ذیل دسته‌ی اول و مباحثی چون «حق کودک بر حریم خصوصی»، «حق کودک بر داشتن آزادی بیان و عقیده» ذیل دسته‌ی دوم بررسی خواهند شد.
