اطلاعات به مفهوم عام, انرژى غالب سده جدید, با سرعتى شگفت آور جایگزین صنعت متکى بر انرژى هاى فناپذیر مى شود و بشر را با تجربه اى جدید از مسیر تکوین جامعه مواجه مى سازد.۱ این روند که هم چنان با سرعت ادامه مى یابد, دو نتیجه اصلى را دربر دارد: الف. رشد دسترسى عموم مردم به کامپیوتر و تبدیل شدن آن به ابزارى عادى و معمولى به طورى که در حال حاضر در کشورهایى مانند آمریکا, سویس و نروژ به ازاى هر صد نفر به ترتیب ۱۰۴, ۱۱۱ و ۱۱۲ کامپیوتر وجود دارد; ب. افزایش کاربردهاى مختلف کامپیوتر در امور مختلف, این موضوع به ویژه از نیمه دهه ۱۹۹۰ میلادى و با پدید آمدن اینترنت گرافیکى و توسعه تار جهان گستر (وب)۲ به وضوح به چشم مى خورد, به طورى که ایستگاه هاى اطلاعاتى اینترنتى در فاصله سال هاى ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۰ میلادى از حدود ۲/۵ میلیون به حدود ۹۰ میلیون رسیده که به یقین, این رشد سریع, مرهون امکانات منحصر به فرد محیط وب در ترکیب متن, صوت, تصویر, فرامتن و… است.۳ در حال حاضر صفحات وب که خود بخشى از اینترنت به شمار مى رود, اصلى ترین ابزار براى دسترسى به اطلاعات آن است. آنچه شبکه وب را از سایر بخش هاى اینترنت متمایز مى سازد و باعث رشد روزافزون آن مى شود, سهولت اتصال, راحتى جست وجو و محیط فرامتنى و چند رسانه اى آن براى ارسال و دریافت اطلاعات است. امروزه, بیش از ۳۷۷ میلیون نفر در سراسر جهان از شبکه جهانى وب بهره مى گیرند.۴ امکان یادگیرى در هر مکان و زمان, ایجاد حقّ انتخاب و استقلال براى کاربر به گونه اى که بدون هیچ محدودیت به هر قسمت از سایت مورد علاقه خود رفته و از آن استفاده مى کند, امکان نمایش چند رسانه اى, بازخوانى و مرور مطالب و محتویات سایت به دفعات متعدد و… از جمله مزایاى استفاده از اینترنت به شمار مى رود. دانش فقه و حقوق, به لحاظ جایگاهى که در زندگى فردى و اجتماعى انسان ها دارد همواره پرمخاطب ترین دانش ها بوده است و به همین جهت, پرنیازترین دانش ها به بهره ورى از ابزار نو ارتباطى مانند اینترنت مى نماید که متأسفانه به ویژه در حوزه هاى علمى شیعه, آن چنان که باید و شاید, در اختیار گرفته نشده است. البته گام هاى نخستین برداشته شده گسترش روزافزون آن را نوید مى دهد. از این رو, آشنایى با این تلاش ها در درجه نخست و نقد و ارزیابى آنها در گام بعد, مى تواند براى خوانندگان و دست اندرکاران این گونه تلاش ها سودمند باشد. انواع پایگاه ها: ۱. پایگاه هاى مؤسسه اى(به طور عمده به مسائل و موضوعات فقهى مى پردازند
