نگاهی به سازوکارهای تحقق جهش تولید

فصلنامه علمی ـ تخصصی ویژه مبلغان

تابستان ۱۳۹۹ ـ محرم‌الحرام ۱۴۴۲ ـ شماره دوم

نگاهی به سازوکارهای تحقق جهش تولید

زهرا رضائیان¹

مقدمه

یکی از روش‌ها و شیوه‌های ترسیم جهت‌گیری کلی نظام و مسئولان که به ابتکار مقام معظم رهبری ایجاد شده است، نامگذاری سال‌هاست که به طور رسمی از سال ۱۳۷۸ در پیام نوروزی ایشان آغاز شده و در سال‌های بعد نیز این روند ادامه یافته است. بیانات رهبر معظم انقلاب که به مناسبت‌های مختلف ایراد می‌گردد، همواره مشتمل بر موضوعات و مسائل به هم‌پیوسته است. انتخاب عنوان سال نیز بر اساس تحولات و انتقادات و بررسی بدنه کارشناسی نظام و مشورت با نخبگان صورت می‌گیرد. تأکید ویژه آیت‌الله خامنه‌ای بر اقتصاد مقاومتی، حمایت از تولید داخلی و جهش تولید ـ که ریشه قرآنی دارد ـ در سال‌های اخیر، می‌تواند آغازی برای برنامه‌ریزی به منظور دستیابی به اهداف ترسیم شده از سوی ایشان باشد که تحقق آن، مستلزم همکاری دو سویه دولت و مردم است. نامگذاری سال ۱۳۹۹ به «جهش تولید»، در امتداد راهبرد تولید در سال گذشته و بیش از یک دهه شعارهای اقتصادی برای برون‌رفت از تنگناها و چالش‌های اقتصادی است. در این نوشتار برخی از راهکارهای تحقق جهش تولید را با بهره‌گیری از آموزه‌های دینی مورد بررسی قرار می‌دهیم.

اهمیت تولید در اسلام

اسلام برای کار و تولید و سرمایه، اهمیت ویژه‌ای قائل شده و مسلمانان را به پرهیز از وابستگی و اعتماد به دشمنان دعوت کرده است². رسول‌خدا فرمود: «الإسلام یعلو و لا یعلی علیه³؛ اسلام برتر است و چیزی بر آن برتری ندارد». سیره پیشوایان دینی در اهتمام به اشتغال و تولید، نکوهش افراد تنبل و حمایت از تولیدکنندگان، بیانگر اهمیت این مسئله در اسلام است. دشمنان هرگز خواهان رشد و پیشرفت مسلمانان نیستند و به هر وسیله‌ای از جمله «تحریم اقتصادی» می‌کوشند تا بر آنان تسلط داشته باشند. از آن‌جا که اسلام جاودانه است و برای تمامی امور برنامه دارد، برای رشد و پیشرفت مسلمانان در همه زمینه‌ها و از جمله اقتصاد، تعالیم ویژه‌ای دارد. از این رو راهکارهای رشد و تولید و رهایی از مشکلات اقتصادی را می‌توان از آیات و روایات برداشت کرد.

راهکارهای رشد تولید داخلی

۱. استفاده بهینه از منابع و سرمایه‌های طبیعی

جهان هستی، سرشار از نعمت‌ها و امکانات بی‌شماری است که خداوند در خدمت بشر قرار داده است: «وَآتَاکُمْ مِنْ کُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا⁴؛ و از هر چه از او خواستید به شما عطا کرد و اگر نعمت خدا را شماره کنید، نمی‌توانید آن را به شمار درآورید». اگر چه نعمت‌های الهی بی‌شمار است، ولی بی‌حساب نیست. بنابراین باید کوشید تا در راه خیر و صلاح خود و جامعه از آن‌ها به درستی استفاده کرد. به دست آوردن دانش و تخصص لازم، یکی از شیوه‌های صحیح بهره‌گیری از منابع و نعمت‌هاست. گاه ممکن است امکانات و منابع فراوانی در دست باشد، ولی انسان به دلیل نا‌آگاهی و نداشتن تخصص لازم نتواند از آن‌ها بهره کافی ببرد؛ چنان‌که امام علی فرموده است: «ما مِنْ حَرَکَةٍ إِلَّا وَأَنْتَ مُحْتَاجٌ فِیهَا إِلَى مَعْرِفَةٍ⁵؛ هیچ کاری نیست، مگر این‌که در انجام آن نیازمند آگاهی هستی».

با مدیریت کارآمد می‌توان توانایی‌ها و استعدادهای نهفته در وجود منابع انسانی را کشف کرد، پرورش داد و از کمترین منابع، بیشترین بهره‌برداری را نمود. بالا بردن سطح فرهنگ جامعه، بهره‌گیری مناسب از مفاهیم و ارزش‌های معنوی و اسلامی، برنامه‌ریزی و مدیریت زمان و مکان، از دیگر اصولی است که می‌توان برای پیشبرد بهره‌وری از آن‌ها استفاده کرد. از سوی دیگر استفاده نادرست از این منابع که مهم‌ترین آن‌ها، فروش غیر اصولی این منابع به صورت خام است؛ موجب آسیب رساندن به اقتصاد و ضعیف شدن آن می‌شود. کشورهای ثروتمند دلالانی هستند که در سیمای دایه‌های دلسوزتر از مادر ثروت‌های کشورهای جهان سوم را می‌ربایند و با فروش فرآورده‌های صنعتی به آنان، اندک پولی را که مقابل خرید منابع خام در اختیار آن‌ها قرار داده‌اند؛ از آنان باز می‌ستانند⁶. قرآن این شیوه معامله را که موجب تسلط کافران می‌شود، به شدت رد کرده است: «وَلَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکَافِرِینَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلًا⁷؛ و خداوند هرگز بر [زیان] مؤمنان برای کافران راه [تسلطی] قرار نداده است».

استفاده بهینه از آب‌های گوناگون، بهره‌برداری از دانه‌های روغنی، بهره‌برداری از منابع دریایی، بهره‌برداری از چهارپایان⁸ که در اقتصاد بحرانی می‌تواند مهم‌ترین منبع درآمدی باشد، استفاده بهینه از زمین‌های مزروعی و مناسب کشت و نیز استفاده از منابع موجود و کشف منابع شناخته نشده⁹، از جمله راه‌هایی است که از نگاه قرآن می‌تواند در جهش تولید و شکوفایی بیشتر اقتصاد نقش‌آفرین باشد.

۲. توجه به صنایع دانش‌بنیان

توجه جامعه اسلامی به علوم مورد نیاز و فراگیری آن‌ها، ضروری است؛ زیرا موجب حفظ عزت و قدرت مسلمانان می‌شود؛ چنان‌که امام علی می‌فرماید: «العلم سلطان من وجده صال به و من لم یجده صیل علیه¹⁰؛ علم و دانش، قدرت است. هر کس به آن دست یابد، غلبه می‌یابد و هر کس به آن دست نیابد، زیر سلطه قرار می‌گیرد». مقام معظم رهبری درباره توجه به علم و صنایع دانش‌بنیان می‌فرماید:

ما باید این مسئله را جدی بگیریم؛ یعنی به مسئله علم و تکیه به علم در کشور اهمیت بدهیم؛ یعنی این را اساس کار قرار دهیم. حرف ما در این چند ساله همین است. اگر چنانچه علم در بخش‌های مختلف جدی گرفته شود، آن وقت این شرکت‌های دانش‌بنیان بر مبنای علم کار می‌کنند، تولید می‌کنند و ثروت‌آفرینی می‌کنند، خواهند توانست به تدریج اقتصاد کشور را به شکوفایی واقعی برسانند¹¹.

بسیاری از کشورها در زمان وقوع بحران‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی یا حتی سیاسی با استفاده از ظرفیت علمی- مالی شرکت‌های دانش‌بنیان به راحتی می‌توانند بحران و عواقب اقتصادی ناشی از آن را مدیریت کنند. اقتصاد دانش‌بنیان، اقتصادی است که کاربرد دانش و اطلاعات در آن اهمیت بالایی داشته و تولید و توزیع، مبتنی بر آن شکل گرفته و سرمایه‌گذاری در صنایع با محوریت دانش مورد توجه خاصی قرار گرفته است. سرمایه‌گذاری در دانش نیز عبارت است از مجموع هزینه‌های انجام شده در واحدهای تحقیق و توسعه و هر هزینه‌ای که بابت فعالیت‌های ارتقای دانش انجام گرفته است¹².

علمی که در دانشگاه‌های یک کشور و مغز جوانان آن کشور قرار دارد، نه تنها با تحریم از میان نمی‌رود؛ بلکه تحریم زمینه‌ساز رشد و پیشرفت آن است. بنابراین برای تحقق جهش اقتصادی و داشتن اقتصادی شکوفا باید از شرکت‌های دانش‌بنیان به صورت جدی حمایت کرد؛ زیرا این شرکت‌ها در حقیقت واسطه‌هایی میان شرکت‌های علمی و پژوهشی هستند که فن‌آوری‌های نو را تولید می‌کنند و با ابتکاراتشان مرزهای فن‌آوری را توسعه می‌دهند. این شرکت‌ها با اتکای به دانش نو، علم را به فن‌آوری تجاری، کالا و تولید تبدیل، و امکان عرضه آن را در داخل و خارج از کشور فراهم می‌کنند¹³.

۳. اهتمام به تولید و حمایت از تولید داخلی

خداوند، منابع و امکانات را برای آدمی آفریده و آن‌ها را مسخر وی کرده است. انسان نیز باید برای بهره‌وری از این منابع به جستجو در زمین بپردازد و نیازهای معیشتی خود را به وسیله امکانات نهفته در آن برطرف کند:

وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ آیَتَیْنِ فَمَحَوْنَا آیَةَ اللَّیْلِ وَجَعَلْنَا آیَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّکُمْ وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِینَ وَالْحِسَابَ وَکُلَّ شَیْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِیلًا¹⁴؛ و شب و روز را دو نشانه قرار دادیم، نشانه شب را تیره‌گون و نشانه روز را روشنی‌بخش گردانیدیم تا [در آن] فضلی از پروردگارتان بجویید و تا شماره سال‌ها و حساب [عمرها و رویدادها] را بدانید و هر چیزی را به روشنی باز نمودیم.

انسان موجودی است که عمده نیازهایش به وسیله زمین و در روی آن فراهم شده است. اوست که باید با حرکت و تلاش مداوم و ملایم خود، طبیعت را رام کند و از آن بهره بگیرد تا با تأمین اقتصاد، بتواند بر مشکلات مادی خود پیروز شود و مسیر خود را به سوی کمال پایدار طی کند. ائمه معصوم مسلمانان را به تجارت و صدقات جاریه، مانند وقف باغ، مزرعه، مرتع و مانند آن تشویق کرده و کار و تولید را مایه عزت آنان دانسته‌اند؛ چنان‌که رسول‌خدا فرموده است: «کُلُوا مِنْ کَدِّ أَیْدِیکُمْ¹⁵؛ از دسترنج خود ارتزاق کنید».

جامعه‌ای که با وجود دارا بودن امکانات و استعدادهای فراوان به امکانات دیگران چشم داشته باشد، نمی‌تواند عزت کافی داشته باشد و برای بهره‌وری از امکانات دیگران باید در برابر آن‌ها سر تعظیم فرو آورد. قرآن در این باره می‌فرماید:

وَلَا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَرِزْقُ رَبِّکَ خَیْرٌ وَأَبْقَى¹⁶؛ و زنهار به سوی آنچه اصنافی از ایشان را از آن برخوردار کردیم [و فقط] زیور زندگی دنیاست تا ایشان را در آن بیازمائیم، دیدگان خود مدوز و [بدان که] روزی پروردگار تو بهتر و پایدارتر است.

ملتی که می‌خواهد در برابر استعمار و نفوذ مستکبران دنیا با عزت و سربلندی زندگی کند، به جای مقایسه خود با سرمایه‌ها و پیشرفت‌های آن‌ها، باید نیروی فکری و جسمانی خود را در راه رشد و شکوفایی و جهش اقتصادی به کار گیرد¹⁷. مقام معظم رهبری می‌فرماید:

موفقیت هر ملتی در پیشرفت‌های خود، نسبت معکوس با نفوذ بیگانگان و دشمنان در آن کشور دارد. این‌ها نسبتشان متعاکس است؛ یعنی هر گاه بیگانه و یک قدرت خارجی ـ ولو آن قدرت خارجی علناً اظهار دشمنی نکرده باشد ـ نفوذش در بین مردم، قشرهای مختلف و فضای سیاسی بیشتر باشد، این ملت از آینده‌ای هم‌راه با عزت و هم‌راه با افتخار و تأمین شده، دورتر است. البته نباید با هر بیگانه‌ای ستیزه‌گری کرد. گاهی انسان به خاطر مصالح، با بیگانه‌ای دوستی می‌کند؛ اما به همان بیگانه دوست هم نباید اجازه داد که در امور داخل این خانه، این خانواده، این کشور و این جامعه بتواند نقش ایفا کند¹⁸.

بی‌شک جهش تولید زمانی محقق می‌شود که حمایت از تولید ملی با استفاده بدون استثنای همگان از این تولیدات محقق می‌شود. برای مثال اگر اداره‌ای از تولید ملی استفاده کند، اما اداره دیگری شأن خود را بالاتر از این ببیند و از تولیدات خارجی استفاده کند، حمایت از تولید ملی نیز محقق نمی‌شود. بسیاری از کالاهای غیر اساسی یا نیمه اساسی خارجی که در داخل معادل ندارند، به راحتی قابل تولید در داخل هستند، اما به علت نداشتن بازار اولیه یا جا افتادن برند خارجی، در داخل صرفه ساخت ندارند. اگر خرید این کالاها که بالاخره باید جایگزین شوند، از خارج یا از نمایندگان داخلی شرکت خارجی ممنوع شود و به جای آن با تشریح نیازهای هر دستگاه و اداره و سازمان، تولیدکنندگانی که قابلیت تولید را دارند، دعوت به مشارکت شوند؛ بخش عمده‌ای از نیاز به آن‌ها مرتفع خواهد شد. البته حمایت از تولید داخلی راهکارهای بسیار دیگری هم دارد که مجال پرداختن به آن‌ها نیست.

۴. برقراری امنیت اقتصادی

امنیت اقتصادی به معنای ایجاد فضایی است که سرمایه‌گذار، صنعتگر، کشاورز، مبتکر علمی، جویننده کار و … در آن در برابر انواع فشارهایی که از کنترل آن‌ها خارج است، حفاظت شوند و از صحت و سلامت ارتباطات بین‌المللی، دولتی، اداری، دفاعی، حقوقی و سیاسی کشور احساس اطمینان، آرامش و امنیت کنند¹⁹. قرآن کریم درباره ایجاد امنیت اجتماعی و اقتصادی فرموده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَأْکُلُوا أَمْوَالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَنْ تَکُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاضٍ مِنْکُمْ²⁰؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید اموال همدیگر را به ناروا مخورید مگر آن‌که داد و ستدی با تراضی یکدیگر از شما [انجام گرفته] باشد».

دولت اسلامی باید از شکل‌گیری جو هراس و وحشت در جامعه جلوگیری کند و با اصلاحات فرهنگی لازم و تغییر نگرش‌ها نسبت به مال و سرمایه و نقش آن در رشد اقتصادی و رفع مشکلات، فضای مناسب را برای سرمایه‌گذاری و فعالیت‌های تولیدی و تجاری فراهم کند و از شدت یافتن دامنه اختلافات و فتنه‌ها و هر آنچه که موجب زیان جامعه اسلامی شود، جلوگیری کند؛ چنان‌که امام علی به مالک اشتر فرمود: «سفارش مرا در مورد بازرگانان و صاحبان صنایع بپذیر و آن‌ها را به نیکوکاری سفارش کن … حرمتشان را پاس بدار، راه‌های فعالیتشان را امن بدار و در حفظ حقوق آن‌ها بکوش²¹». حفاظت جامعه از کم‌فروشی و ترک عدالت هنگام پیمانه و وزن، احتکار، دزدی، ربا، قمار، تقلب²² و … از دیگر فعالیت‌های دولت اسلامی در راه تأمین امنیت اقتصادی و اجتماعی برای رشد و شکوفایی اقتصادی و تحقق جهش تولید است.

۵. صبر در برابر مشکلات اقتصادی

یکی از مهم‌ترین وظایف مردم برای تحقق جهش تولید و رشد و شکوفایی اقتصادی، تحمل سختی‌ها و مشکلات اقتصادی است؛ زیرا آن‌چنان که خداوند وعده داده است، بعد از هر سختی، گشایش و راحتی است: «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا²³». امام علی نیز فرموده است: «اطْرَحْ عَنْکَ وَارِدَاتِ الْهُمُومِ بِعَزَائِمِ الصَّبْرِ²⁴؛ شایسته است که انسان با صبر بر مشکلات و سختی‌ها غلبه یابد».

صبر در برابر مشکلات و کاستی‌های توجیه‌پذیر تولیدات داخلی و مصرف آن‌ها، از هدر رفتن سرمایه‌ها و منابع با ارزش ملی جلوگیری می‌کند و با اعتماد و فرصت‌دهی به تولیدکننده، راهی برای دستیابی به رونق اقتصادی، رسیدن به تولید با کیفیت، جبران فقر و عقب‌ماندگی و رهایی از وابستگی خواهد بود.

نتیجه‌گیری

اسلام خواستار خوشبختی، سعادت و رفاه انسان در دنیا و آخرت است. تلاش در این جهان مادی، مقدمه و وسیله‌ای برای رسیدن به سعادت حقیقی در جهان آخرت است. از این رو از نگاه اقتصاد اسلامی برای رسیدن به رشد و شکوفایی اقتصادی و تحقق جهش تولید، باید همه طبقات جامعه اعم از دولت، تولیدکننده‌ها و مردم دوشادوش یکدیگر در این مسیر قدم بردارند تا ضمن ایجاد جامعه‌ای سالم و مطلوب از نظر اقتصادی، هر گونه راه نفوذ دشمن بسته شود.