پرسش:
چون در امر ظهور فرمودهاند: «زمین را پُر از عدل میکند، پس از آن که پر از ظلم شده است»، آیا بهتر نیست کاری کنیم که همه جا را ظلم و گناه فرا بگیرد تا ظهور حضرت نزدیک شود؟
پاسخ:
متن و برگردان (ترجمه) حدیث به شرح زیر میباشد:
«مَهْدىُّ اُمَّتِى الَّذى يَمْلأ الاَرْضَ قِسْطا وَ عَدْلاً كَما مُلِئَتْ جَوْرا وَ ظُلْما» (كتاب سليم بن قيس، ص 429)
– مهدى امّت من، زمین را سرشار از عدل و داد میسازد، چنان که از ظلم و ستم پُر شده است.
*- البته احادیث مشابهی با همین مضمون و اندک اختلافی نیز وجود دارد که در برخی به جای «كَما مُلِئَتْ»، «بَعْدَ مَا مُلِئَتْ – پس از آن که پُر شده باشد» آمده است.
در حدیث دیگری فرمودهاند: «یَمْلَأُ اللهُ به الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً – خداوند با او زمین را از قسط و عدل پر میکند، چنان که پر از ظلم و ستم شده است».
الف – بسیاری در طول تاریخ، معنا و مفهوم این احادیث را نفهمیدند؛ برخی دیگر آنها را نادرست و دلبخواهی ترجمه کردهاند و برخی دیگر از این احادیث سوء استفاده کردند تا اشاعۀ ظلم و فساد را ترویج نمایند و حتی مؤمنان را منحرف سازند و به ظلم و فساد بکشانند!
ب – سوء استفادههای فکری، اعتقادی و فرهنگی در این مقوله، توسط جریانها و گروههای سازماندهی شده انجام پذیرفته و میپذیرد، چنان که لزوم غلبه ظلم و جور برای تعجیل در ظهور را به “انجمن حجّتیه” نیز نسبت دادهاند، در حالی که میدانیم انجمنیها، به رغم خطاهای اعتقادی و البته سیاسی که خود ظلمی بزرگ است، به لحاظ فردی و رفتاری، مؤمن بودند و در این راستا، تلاشی برای اشاعۀ ظلم و فساد و گناه نداشتهاند!
ج – “کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً”، یعنی: «همانگونه که از ظلم و فساد پر شده است»، و «بَعْدَ مَا مُلِئَتْ»، یعنی: «پس از آن که چنین شده است».
در هیچ کدام از این دو دسته احادیث، بیان نشده که زمان ظهور حضرت، پس از پُر شدن زمین از ظلم و فساد و گناه خواهد بود؛ بلکه به نتیجۀ ظهور تصریح دارند که گسترش قسط و عدل در زمین میباشد.
پس نه تنها گسترش ظلم و فساد شرط ظهور نمیباشد، بلکه گسترش قسط و عدل در زمین نیز بلافاصله پس از ظهور اتفاق نمیافتد، بلکه زمانی بین آغاز قیام ایشان علیه نظامات سلطه بر جهانیان و انجام آن طول میکشد، چنان که زمانی برای دعوت مردمان و اصلاح انحرافات فرهنگی، اعتقادی، اجتماعی، سیاسی و رفتاری لازم است – زمانی طول میکشد تا جهل از یک سو و فقر از سویی دیگر، ریشهکن شود؛ و البته پس از استیلای عدل و قسط نیز برخی همچنان کافر و فاسق خواهند بود؛ چنان که در آیۀ تحقق وعدۀ الهی در ظهور، تصریح نمود: «وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ – و كسانی كه بعد از آن كافر شوند فاسقند» (النّور، 55) – اما دیگر کفر، شرک، ظلم، فساد و گناه، غلبه نخواهد داشت.
گسترش ظلم و فساد در زمین
مقصود از زمین، همان شرایط حاکم بر مردمان روی زمین میباشد؛ و پرسش این است که «زمین، چه زمانی خالی و پاک از ظلم و فساد و گناه بوده است؟!»
آیا زمان بعثت پیامبران خدا، زمین از کفر، شرک، فساد و گناه پاک شد، در حالی که بسیاری از پیامبران را کشتند، یهودیان گوساله پرست شدند، به قول خودشان [که البته صحیح نیست]، مسیح علیه السلام را به صلیب کشیدند و به طور کلّی با تمامی انبیای الهی، از حضرت نوح علیه السلام گرفته تا خاتم الانبیاء و المرسلین، حضرت محمد صلوات الله علیه و آله، مخالفت و دشمنی شده است.
از بعثت پیامبر مکرم اسلام تا رحلت ایشان، فقط کمتر از هفت میلیون نفر در سرتاسر جهان به اسلام گرویده بودند [نه این که ایمان آورده باشند]، که بیشتر آنان نیز حتی پیش از رحلت و در دوران بیماری ایشان، از اسلام برگشتند – به سقیفه روی آوردند و عهد خود در غدیر خم را شکستند، که این خود بزرگترین ظلم و فساد در زمین میباشد:
«وَالَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ» (الرّعد، 25)
– و آنها كه عهد الهی را پس از محكم كردن میشكنند، و پيوندهائی را كه خدا دستور برقراری آن را داده قطع میكنند: و در روی زمين فساد مینمايند، لعنت خدا برای آنهاست و نیز بدی (و مجازات) سرای آخرت برای آنهاست!
بنابراین، ظلم و فساد، حتی در زمان حیات ایشان نیز در زمین و حتی در همان سرزمین وحی گسترش داشت و البته پیش از رحلت و پس از آن، در جهان اسلام فراگیرتر شد، چنان که امویان و عباسیان، به نام اسلام بر جهان اسلام حاکم شدند و تمامی امامان عصر خود را ترور کردند و به شهادت رساندند، و در دورانی هر کسی را که نامی از آنها میآورد یا حتی مظنون به تشیع بود سرمی بریدند! در عصر ما نیز قتل عالم مسلمانان و نسل کُشی آنان، از بوسنی در قلب اروپا گرفته تا میانمار در شرق آسیا و به ویژه در منطقه، سرلوحۀ سیاستهای نظامات سلطه قرار گرفته است!
آیا امروزه، همچون قرون وسطی و بدتر از آن، ظلم، جنایت، فساد و گناه، در سرتاسر زمین گسترش نیافته است؟!
*- بنابراین، معنای احادیث این نیست که اول باید ظلم و فساد فراگیر شود و سپس ظهور برسد، چرا که ظلم و فساد و گناه، همیشه فراگیر بوده است، بلکه یعنی زمین را همانگونه که پُر از ظلم و فساد شده است، پُر از عدل و داد مینماید.
مقصود از پر شدن زمین از ظلم
مقصود از «كَما مُلِئَتْ جَوْرا وَ ظُلْما»، این نیست که دیگر هیچ مؤمن، متقی و مجاهدی روی زمین باقی نخواهد ماند؛ بالاخره اگر عدهای ظالمند، عدهای نیز مظلوم میباشند – اگر عدهای کافر و مشرکند، عدهای نیز فهیم، بصیر و مؤمن میباشند – اگر عدهای در راه طاغوت میجنگند، عدهای هم در راه خدا میجنگند: «الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ – آنها كه ايمان دارند در راه خدا پيكار میكنند و آنها كه كافرند در راه طاغوت میجنگند» (النساء، 76)
اگر در زمین “حزب الله” نباشد و در برابر “حزب الشیطان”، ایستادگی و مقاومت نکند، هیچ امکانی برای خداشناسی، خداپرستی، یاد خدا و معاد و تعلیم و تربیت، باقی نخواهد ماند؛ لذا حق تعالی به وسیلۀ افراد و جوامع سالم، مؤمن، صالح و مصلح و البته مجاهد در راه خدا، دین را برای بندگانش حفظ مینماید:
«… وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ» (الحج، 40)
– … و اگر خداوند بعضی از آنها را بوسيله بعضی ديگر دفع نكند، صومعهها و دیرها، صلوات (نمازها و …) و مساجدی كه نام خدا در آن بسيار برده میشود ويران (منهدم) میگردند و خداوند كسانی را كه او را ياری كنند (و از آئينش دفاع نمايند) ياری میكند، خداوند قوی و شكست ناپذير است.
برای تعجیل در ظهور چه کنیم؟
القای این که هیچ کاری نکنید – فقط ایشان میتوانند کاری بکنند – دست روی دست بگذارید و فقط دعا کنید – ظلم و فساد را گسترش دهید تا در ظهور تعجیل شود – نه تنها تسلیم ظالمان و فاسدان گردید، بلکه آنان را تأیید و یاری نمایید تا ظلم فراگیرتر شود – و امثال این شعارهای منحرف کننده، دستورالعمل همان کفار، مشرکان، مستکبران، ظالمان، جنایتکاران و نظامات سلطه میباشد و معنایش تعطیل دین و دینداری به طور کلّی میباشد، تا جایی که القا میکنند حتی مؤمنان و منتظران نیز به ظلم و فساد روی بیاورند تا در ظهور تعجیل شود!
●- آیا ما میدانیم که “چه باید بکنیم و چه نباید انجام دهیم”، یا خداوند متعال؟! و آیا در قرآن مجید و احادیث معتبر، به ما نفرمودهاند که باید چه کنیم؟! آیا فرمودهاند برای تعجیل در ظهور، به گسترش ظلم، فساد و گناه بپردازید؟!
پس، این همه آیات مبنی بر این که خدا را بشناسید – به او ایمان بیاورید – ظلم نکنید – از هر گونه فساد و گناه فردی و اجتماعی دوری نمایید – در مقابل دشمنان خدا بایستید و مقاومت کنید – در راه خدا با مال و جان مجاهدت (تلاش دشمن ستیز) نمایید – مردمان را به حق دعوت و توصیه نمایید – در راه حق و نیکویی، تعاون داشته باشید – به دشمنان خدا، یاری نرسانید و به آنها مودّت نشان ندهید – در اصلاح خود و جامعه بکوشید – به غیر از تبلیغ و مبارزه با ضد تبلیغ، سطح دانش، بینش و بصیرت خود و دیگران را افزایش دهید – و صدها دستور العمل دیگر، برای چیست؟!
*- حضرت امام مهدی علیه السلام، به همراه جمعی از نبخگان ظهور مینمایند و بلافاصله جمعی از مؤمنان، متقیان و مجاهدان به ایشان میپیوندند و سپس سایر مردمان جهان به ایشان روی میآورند. با گسترش هر چه بیشتر ظلم، فساد، جنایت و گناه، در امر ظهور تأخیر ایجاد میشود، نه تعجیل! به ویژه اگر مسلمانان، شیعیان و منتظران به این انحرافات روی آورند؛ و بدیهی است که اهل ظلم، فساد و گناه، هدایت نمیشوند که بتوانند در زمان غیب یا ظهور، ایشان را یاری نمایند؛
«كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ» (آل عمران، 86)
– چگونه خداوند جمعيتی را هدايت میكند كه بعد از ايمان و گواهی به حقانيت رسول و آمدن نشانههای روشن برای آنها، كافر شدند؟! و خدا، جمعيت ستمكاران را هدايت نخواهد كرد!
