پرسش:
اگر من موهایم از روسری بیرون باشد، آن موها دقیقا قرار است چه بر سر دیگران بیاورند؟ چه دلیل دارد که خدایی که مهربان‌ترین است بخاطر چند تار مو مرا مجازات کند؟
پاسخ:
ابتدا به این توجه نمایید که گناه چه بلایی به سر خودتان می‌آورد؛ چرا که نتیجه هر نیکویی یا هر بدی، ابتدا به فاعلش می‌رسد.
الف – همانگونه که برخی از انسانیت علیه انسان سوء استفاده می‌کنند و زیر پرچم حقوق بشر جنایت می‌کنند، و برخی با آیات قرآن مجید به جنگ اسلام می‌آیند تا مردم را گمراه کنند، برخی دیگر نیز مهربانی خدا را بهانه‌ای قرار می‌دهند تا دین، شریعت و احکامش را رد کنند یا سبک بشمارند و حتی معاد را رد کنند و بگویند ملاک داوری، آن است که ما می‌خواهیم و می‌گوییم، نه آنگونه که خدا و رسولش صلوات الله علیه و آله فرموده است!
البته که خداوند سبحان، ارحم الراحمین و رئوف (مهربان) است، اما نه تنها رحمت و رأفت او منافاتی با علم، حکمت، الوهیت و ربوبیّت او ندارد، بلکه شریعت و بایدها و نبایدها را نیز خودش وضع و ابلاغ نموده است تا بندگانش با ایمان و عمل، با پذیرش و اطاعت، رشد کنند و به سعادت دنیوی و اخروی برسند و نسبت به عقوبت گناهان و عذاب جهنم نیز همان خدای مهربان انذار داده است!
ب – موضوع فقط بیرون بودن چند تار مو نیست، بلکه این یک مقدمه است و از اینجا شروع می‌شود؛ ببینید اصحاب فتنه چه اصراری به بدحجابی دارند و خودشان می‌گویند این گام نخست است؟! گام بعدی این است که بگویند: «خدا مهربان است و برای ترک چند رکعت نماز – یا نوشیدن یک گیلاس شراب – یا برقراری یک رابطۀ جنسی نامشروع – یا کمی ربا و نزول در معاملات – یا اندک قماری برای تفریح و …، کسی را مجازات نمی‌کند! و بدین بهانه، تمام شریعت را رد و تکذیب می‌کنند! البته فقط به خدا باوران و مسلمانان چنین می‌گویند و بین خودشان، کلاً به کفرشان اذعان دارند!
پ – خداوند سبحان، اگر بخواهد، برای اثبات کفر بندگانش، یک شتر می‌فرستد و می‌فرماید: «آن را نکشید»؛ اما، اشقیا آن حیوان را می‌کشند و عذاب نازل می‌شود. آیا می‌توان گفت: «خدا مهربان است و برای یک شتر، بلایی بر بندگانش نازل نمی‌کند و در آخرت به جهنم نمی‌برد؟!»
ج – خداوند سبحان می‌فرماید: «من به یک پشه یا کمتر از آن، مَثَل می‌زنم؛ مؤمنان می‌دانند که حکمت دارد و کفار می‌گویند: این دیگر چه مثالی است؟! بدیهی است که کفار نمی‌فهمند که موضوع پشه یا بزرگتر و کوچکتر از آن نیست، بلکه امتحانی برای آشکار شدن کفر و لجاج آنها می‌باشد:
«إِنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَيَهْدِي بِهِ كَثِيرًا وَمَا يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِينَ» (البقره، 26)
– خداوند از اينكه مثال (به موجودات ظاهرا كوچكی مانند) پشه و حتی بالاتر از آن بزند شرم نمی‌كند؛ (در اين ميان) آنها كه ايمان آوردهاند می‌دانند حقيقتی است از طرف پروردگارشان، و اما آنها كه راه كفر را پيموده‌اند (اين موضوع را بهانه كرده) و میگويند منظور خداوند از اين مثل چه بوده است؟! (آری) خدا جمع زيادی را با آن گمراه و عده كثيری را هدايت میكند ولی تنها فاسقان را با آن گمراه می‌سازد.
*- بنابراین، بندگانش با همین دو تا تار مو و سایر احکام، امتحان می‌شوند.
مهربانی خدا و دو تا تار مو
بله، به حسب ظاهر، عذاب جهنم برای دو تا تار مو، بسیار سنگین و زیاد است و می‌گویند: «خداوند مهربان‌تر از این است»، اما نتیجه و عقوبت تمرد از فرامین الهی که بزرگ و کوچک ندارند و همه فرمان می‌باشند، چه باید باشد؟! مگر ابلیس لعین چه کرده بود از آن مقامات ملکوتی به اسفل سافلین اخراج شد؟!
اگر خداوند سبحان، بندۀ نافرمان و بدحجابش را بیاورد و بفرماید: «تو به مهربانی من باور داشتی، بسیار خب، من تو را به خاطر دو تا تار مو مجازات نمی‌کنم، اما تو بگو که چرا به خاطر دو تا تار مو، از فرمان من تمرد کردی و هوای نفس خودت را بر فرمان من ترجیح دادی و محبت به من را به لذت نمایش چند تار مویت فروختی؟!» چه پاسخی دارد؟!
آفات بد حجابی
در مورد حجاب، آثار فردی و اجتماعی رعایت آن و آفات عدم رعایت آن، ده‌ها مطلب در همین پایگاه درج شده است که می‌توانید با درج کلمه «حجاب» در جستجو بخوانید؛ اما در این مختصر به نکتۀ دیگری اشاره می‌شود.
- -اگر چه موی سر، از زیبایی‌ها و جاذبه‌های خصوصی دختران و بانوان می‌باشد و نباید در منظر همگان قرار گیرد، اما چه بسا موی سر کسی، زیبا نباشد و حتی او را زشت نشان دهد، چنان که وقتی به برخی از بدحجاب‌ها می‌نگریم، می‌گوییم: «انصافاً خیلی وحشتناک و نفرت‌انگیز شده است!» اما باز هم باید بپوشاند، چرا که حکم خداوند متعال است.
دقت شود که آثار رعایت احکام اجتماعی نیز ابتدا بر خود شخص مترتب می‌گردد و او را به رشد و کمال می‌رساند و سپس در مخاطب یا جامعه اثر می‌گذارد. لذا اولین بلایی که بد حجابی مترتب می‌سازد، بر سر خود بدحجاب است که اولاً از خدا دور شده است – ثانیاً از اسلام عزیز فاصله گرفته است – ثالثاً خودش را به جامعه، سبک و بی‌قید نشان می‌دهد – رابعاً نگاه‌های هرزه را به خود جلب می‌نماید – و بالاخره آن که چه بسا حتی بدون این که بخواهد، عامل گناهان دیگران نیز می‌شود! و البته آن که بدحجابی می‌کند، به عمد قصد جلب توجه دیگران را دارد!
*- نباید حجاب و دیگر مسائل را فقط از جنبۀ جنسیتی و شهوت بررسی نمود، چنان که خداوند متعال، ابتدا به خوب معرفی شدن متذکر گردید و سپس به امنیّت و محفوظ ماندن از آزار دیگران.
«يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا» (الأحزاب، 59)
– ای پیامبر! به همسرانت و دخترانت و همسران کسانی که مؤمن هستند بگو: چادرهایشان را بر خود فرو پوشند [تا بدن و آرایش و زیورهایشان در برابر دید نامحرمان قرار نگیرد.] این [پوشش] به اینکه [به عفت و پاکدامنی] شناخته شوند نزدیک‌تر است، و در نتیجه [از سوی اهل فسق و فجور] مورد آزار قرار نخواهند گرفت؛ و خدا همواره بسیار آمرزندۀ رحیم است.
- -خداوند سبحان می‌خواهد بندگان مؤمن و مسلمانش، به ارزش‌هایشان دیده و شناخته شوند، نه به اندام و جاذبه‌های جنسی‌شان! این جاذبه‌ها، برای همسر است، نه عموم مردم در کوچه و خیابان، مدرسه و دانشگاه و … .
نکته‌ای بسیار مهم
آدمی، در خطاها و گناهانش، بسیار توجیه‌گر است و برای توجیه، به هر بهانه‌ای تمسک می‌جوید، اگر چه مهربانی خدا را بهانه و توجیهی قرار دهد!
اما، دقت کنیم که اصرار بر گناه و تلاش برای توجیه، گاه آدمی را به کفر و شرک می‌کشاند!
- -کسی که حجاب را رعایت نمی‌کند، مرتکب گناه شده است؛ اما اگر با تمسخر بگوید: «مگر چه می‌کند؟!» در واقع حکمت خداوند متعال را زیر سؤال می‌برد و مدعی می‌شود که او قانونی بی حکمت وضع و ابلاغ نموده است.
- -کسی که نمازش را برپا نمی‌دارد، یا حجابش را رعایت نمی‌کند، یا اساساً واجبات و محرمات را درست رعایت نمی‌کند، مرتکب گناه شده است؛ اما اگر بگوید: «این چیزها در اسلام نیست – خدا مهربان‌تر از این حرفهاست- مجازات نمی‌کند و …»، ضروریات اسلام را منکر شده است، از جانب خودش شریعت وضع نموده است و با توصیفی نادرست از خداوند متعال، به جای او داوری می‌کند و حکم می‌دهد و البته که تمام قرآن مجید را تکذیب می‌کند!
*- بنابراین، باید بسیار دقت شود که اولاً سعی در بندگی خالصانه نماییم و از گناه اجتناب ورزیم و اگر گناهی از ما سر زد، استغفار نماییم، نه این که احکام الهی را رد، تکذیب، تسخیف و تمسخر نماییم؛ فلاکت دنیوی و عقوبت اخروی آن، به مراتب بدتر است، چرا که گناه این تکذیب، تسخیف (سبک شمردن) و تمسخر، به مراتب سنگین‌تر است.
امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام:
«أَعْظَمُ اَلذُّنُوبِ عِنْدَ اَللَّهِ سُبْحَانَهُ ذَنْبٌ صَغُرَ عِنْدَ صَاحِبِه» (غرر الحکم و درر الکلم، ج 1، ص 239)
– بزرگترین گناهان در پیشگاه خداوند سبحان، گناهى است که نزد صاحب آن کوچک شمرده شود.
