جلوی گرسنه های بیچاره، در طول سال غذا خوردن مشکل ندارد اما جلو روزه داران نباید چیزی خورد؟

اولا: چه کسی گفته جلوی گرسنه غذا خوردن مشکلی نیست؟

همان پیامبری که دستور به روزه را آورده، همان هم فرموده که «سیر بودن در کنار گرسنه، مسلمانی نیست.»
اصلا یک فلسفه روزه اینه که تمرین کنی جلوی گرسنه، غذا نخوری
و یک فلسفه مجازات روزه خوار هم اینه که بدانی، جلوی گرسنه، غذا خوردن آنقدر زشته که مستحق شلاق است..
دوما:  چقدر از سفارش رهبران مسلمان در مورد همسایه گرسنه مطالعه دارید؟

پیامبر به امام علی علیه السلام درباره همسایه کافرش چه توصیه ای کرد؟
زندگی اهل بیت و امامان شیعه علیهم السلام، سبک ویژه ای دارد که امروز در جامعه و جهان ما گمشده است. یکی از موارد مهم در آموزه های دینی پیامبر خاتم و امامان معصوم علیهم السلام همسایه داری است. همسایه و توجه به نیاز آن در اسلام و در گفتار ائمه معصومین (علیهم السلام) بسیار سفارش شده است.
کیفر بی توجهی به همسایه و همسایه آزاری
رسول خدا (ص) فرمود: آن که سیر بخوابد و همسایه اش گرسنه باشد به من ایمان نیاورده است و ساکنان هر مجتمعی سیر بخوابند، در حالی که در میان آنان گرسنه ای باشد، خدا در قیامت به آن ها نظر رحمت نمی کند؛
نیز فرمود: هرکس لوازم مورد نیاز زندگی را از همسایه اش دریغ دارد، خدا وی را در قیامت از فضل خود محروم کند و او را به خودش واگذارد.
خروج از جرگه مومنان
عبدالله بن مسعود گوید: روزی مردی نزد فاطمه (س) آمد و گفت: ای دختر پیامبر! آیا رسول خدا (ص) نزد تو چیزی بر جای گذاشت که مرا از آن بهره مند سازی؟ فاطمه (س) به کنیزش فرمود:
آن نوشته را بیاور. کنیز جست و جو کرد آن را نیافت. آن حضرت (س) فرمود: جست و جو کن. آن نوشته نزد من با حسن و حسین و برابر است. کنیز جست و جو کرد آن را میان اشیای بی فایده دور ریز یافت و در آن نوشته بود: محمد پیامبر (ص) فرمود:
از مومنان نیست آن که همسایه اش از آزار او در امان نباشد و هرکس به خدا و روز قیامت ایمان دارد همسایه خود را نمی آزارد.
محرومیت از رحمت خدا:
رسول خدا (ص) فرمود: ای علی! هرکس همسایه خود را بیازارد، از رحمت خدا محروم است. هرکس نسبت به خاندان من کینه ورزد، ملعون و منافق زیانکار است. ای علی! همسایه ات را گرامی بدار، گرچه کافر باشد.
رسوایی:
رسول خدا (ص) فرمود: . . . سرکشیدن در خانه هسمایه روا نیست و نیز و فرمود: هرکس بر خانه همسایه، سرک بکشد و به عورت مرد یا به موی سر زن یا به عضوی از بدنش نگاه کند، حق است.
که خدا وی را به همراه منافقانی که در دنیا در پی کشف اسرار و زشتی های مردم هستند در آتش در آورد و از دنیا خارج نمی شود تا این که خدا رسوایش کند و در آخرت زشتی اش را برای مردمان آشکار سازد.(9)
سوما: چه کسی گفته دنبال گرسنه نمیگردیم

ثانیا چه کسی گفته دنبال گرسنه نمیگردیم؟ اتفاقا مسلمانان برای فطریه دادن، برای صدقه و زکات و افطار دادن، دنبال فقرا هم میگردند..
«زکات فطره» به اتفاق شیعه و سنی، واجب است و در متون دینی برای آن، فلسفه و فواید متعددی برشمرده است که مهم‌ترین آنها عبارت است از:
و اما زکات:

1- دادن زکات فطره باعث قبولی و تمامیت روزه می‌شود. در روایتی از امام صادق (ع) اینگونه آمده است:
امام صادق علیه السلام فرمود: همانا دادن زکات فطره از جمله عوامل تمام‌کننده و کمال‌بخش روزه است همانگونه که صلوات بر پیامبر (ص) از جمله عوامل تمام کننده نماز می‌باشد.
چرا که هر کس روزه بگیرد ولی زکات فطره را عمدا ترک کند و ادا نکند پس مانند آن است که روزه‌ای نگرفته است همانگونه که هر گاه کسی نماز بگذارد ولی صلوات بر پیامبر(ص) نفرستند مانند آن است که نماز نگذاشته است…»
3- دادن زکات فطره باعث سلامتی جسم و پاکسازی روح از رذایل اخلاقی است. در روایتی در تفسیر آیه شریفه «قد افلح من زکیها» آمده است: منظور از تزکیه زکات فطره است.
و اما صدقه:

در سوره توبه آیه 104 آمده است، خداوند خود، صدقات را می‌گیرد: أَلَمْ یعْلَمُوا أَنَّ الله هُوَ یقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّ‌حِیمُ (آیا ندانسته‌اند که تنها خداست که از بندگانش توبه را می‌پذیرد و صدقات را می‌گیرد، و خداست که خود توبه‌پذیر مهربان است؟)
صدقات به دو دسته تقسیم می‌شوند:
واجب: در این نوع از صدقه، شخص باید بخشی از اموال شخصیِ خودش را با شرایطی خاص به افرادی مخصوصی بدهد. صدقه واجب مثل زکات، خمس و فطریه.
مستحب: اندازه خاصی ندارد و انسان می‌تواند هر مقدار از مالش را که بخواهد در راه خدا به فقرا و نیازمندان ببخشد.(13)
و اما افطاری دادن:

هدف از این میهمانی‌ها و افطاری‌ها، علاوه بر مسرور ساختن مؤمنان خصوصا فقرا، ایجاد انس و هماهنگی و اتحاد بین مسلمانان است..
اما اگر سفره‌هایی که هنگام افطار گسترده می‌شود برای خودنمایی و چشم و هم چشمی‌ها باشد و بی‌توجه به درماندگان و فقرا برگزار شود، جز گناه و دوری از حقیقت ثمری ندارد.
امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) در نامه‌ای به عثمان بن حنیف، که یکی از کارگزاران حضرت در بصره بود، نوشت: ‌ای فرزند حنیف، به من خبر رسیده که مردی از جوانان اهل بصره برایت خوانی گسترد و تو نیز دعوتش را اجابت کردی،  خوراک‌های رنگارنگ برایت آوردند و قدح‌هایی در برابرت چیدند و تو نیز حریصانه از آنها خوردی واستخوان‌های گوشت‌دار را با دندان پاک کردی. گمان نمی‌بردم، تو پذیرای دعوت چنین مردمی شوی و بر خوانی که بینوایان از آنها محرومند و توانگران پیرامونش حضور دارند، بنشینی. بنگر از این آخر دنیا چه می‌جویی؟! آنچه یقین نداری حلال است، دور افکن و از آنچه به یقین می‌دانی حلال است، استفاده کن.)
افطاری و پذیرایی در صورتی ارزش دارد که از پیرایه‌ها پاک و هدفش رضایت الهی و مسرور ساختن مؤمنان باشد.

چهارما: کسی به دنبال روزه خوار نمی گردد

ضمنا کسی هم به دنبال روزه خوار نمی گردد تا شلاقش بزند. مجازات آن هم الزاما شلاق نیست! آنچه مستحق مجازات است: « تظاهر به روزه خواری» است نه خود روزه_خواری..

ممکنه کسانی بدلیل بیماری یا #مسافرت مجبور به خوردن روزه باشند! یا حتی در خانه خود، روزه  بخورد…! تظاهر یعنی عملی با قصد آشکار کردن صورت بگیرد.. عمد داشته باشد که بگوید من روزه خوارم!