پرسش:
چرا امام خمینی ملت ایران را بهتر از ملت عصر رسول الله و امامان علیهم السلام خواندند؟
پاسخ:
از جمله فرازهای وصیت‌نامه، جمله‌ی زیر است که لازم است همگان (به ویژه نوجوانان و جوانان) با تأمل و تفکر بخوانند:
« من با جرأت مدعی هستم كه ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول‌الله ـ صلی‌الله علیه و آله ـ و كوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن علی ـ صلوات الله و سلامه علیهما ـ می‌باشند ».
*- حال سؤال اینجاست که مگر این ملت چه ویژگی و امتیازی داشتند و دارند که ایشان این چنین با جرأت و صراحت، آنان را بهتر از مردمان عصر وحی و دوران حضور امامان علیهم السلام در بین مردم خواندند، در حالی که شاهدیم آنها نیز فوج فوج به اسلام گرویدند؛ و البته شاهد چرخش‌ها و ریزش‌ها نیز هستیم.
در تعریف و توصیف ویژگی‌ها و امتیازات این ملت، به نکات بسیاری می‌توان اشاره نمود، اما همان بهتر که ببینیم خود ایشان چه فرمودند:
- -«ما مفتخریم كه ائمة معصومین ما ـ صلوات الله و سلامه علیهم ـ در راه تعالی دین اسلام و در راه پیاده كردن قرآن كریم كه تشكیل حكومت عدل یكی از ابعاد آن است، در حبس و تبعید به سر برده و عاقبت در راه براندازی حكومتهای جائرانه و طاغوتیان زمان خود شهید شدند. و ما امروز مفتخریم كه می‌خواهیم مقاصد قرآن و سنت را پیاده كنیم و اقشار مختلفة ملت ما در این راه بزرگِ سرنوشت‌ساز سر از پا نشناخته، جان و مال و عزیزان خود را نثار راه خدا می‌كنند ».
- -«ما مفتخریم كه بانوان و زنان پیر و جوان و خرد و كلان در صحنه‌های فرهنگی و اقتصادی و نظامی حاضر، و همدوش مردان یا بهتر از آنان در راه تعالی اسلام و مقاصد قرآن كریم فعالیت دارند؛ و آنان كه توان جنگ دارند، در آموزش نظامی كه برای دفاع از اسلام و كشور اسلامی از واجبات مهم است شركت، و از محرومیت‌هایی كه توطئه‌ی دشمنان و ناآشنایی دوستان از احكام اسلام و قرآن بر آنها بلكه بر اسلام و مسلمانان تحمیل نمودند، شجاعانه و متعهدانه خود را رهانده و از قید خرافاتی كه دشمنان برای منافع خود به دست نادانان و بعضی آخوندهای بی‌اطلاع از مصالح مسلمین به وجود آورده بودند، خارج نموده‌اند؛ و آنان كه توان جنگ ندارند، در خدمت پشت جبهه به نحو ارزشمندی كه دل ملت را از شوق و شعف به لرزه درمی‌آورد و دل دشمنان و جاهلان بدتر از دشمنان را از خشم و غضب می‌لرزاند، اشتغال دارند. و ما مكرر دیدیم كه زنان بزرگواری زینب‌گونه ـ علیها سلام‌الله ـ فریاد می‌زنند كه فرزندان خود را از دست داده و در راه خدای تعالی و اسلام عزیز از همه چیز خود گذشته و مفتخرند به این امر؛و می‌دانند آنچه به دست آورده‌اند بالاتر از جنات نعیم است، چه رسد به متاع ناچیز دنیا.»
و ملت ما بلكه ملتهای اسلامی و مستضعفان جهان مفتخرند به اینكه دشمنان آنان كه دشمنان خدای بزرگ و قرآن كریم و اسلام عزیزند، درندگانی هستند كه از هیچ جنایت و خیانتی برای مقاصد شوم جنایتكارانة خود دست نمی‌كشند و برای رسیدن به ریاست و مطامع پست خود دوست و دشمن را نمی‌شناسند
- -«و ملت ما بلكه ملتهای اسلامی و مستضعفان جهان مفتخرند به اینكه دشمنان آنان كه دشمنان خدای بزرگ و قرآن كریم و اسلام عزیزند، درندگانی هستند كه از هیچ جنایت و خیانتی برای مقاصد شوم جنایتكارانة خود دست نمی‌كشند و برای رسیدن به ریاست و مطامع پست خود دوست و دشمن را نمی‌شناسند. و در رأس آنان امریكا این تروریست بالذات دولتی است كه سرتاسر جهان را به آتش كشیده و هم پیمان او صهیونیست جهانی است كه برای رسیدن به مطامع خود جنایاتی مرتكب می‌شود كه قلم‌ها از نوشتن و زبان‌ها از گفتن آن شرم دارند؛ و خیال ابلهانه‌ی «اسرائیل بزرگ»! آنان را به هر جنایتی می‌كشاند. و ملتهای اسلامی و مستضعفان جهان مفتخرند كه دشمنان آنها حسین اردنی این جنایت پیشه‌ی دوره‌گرد، و حسن و حسنی مبارك هم آخور با اسرائیل جنایتكارند و در راه خدمت به امریكا و اسرائیل از هیچ خیانتی به ملتهای خود رویگردان نیستند. و ما مفتخریم كه دشمن ما صدام عفلقی است كه دوست و دشمنْ او را به جنایتكاری و نقض حقوق بین‌المللی و حقوق بشر می‌شناسند و همه می‌دانند كه خیانتكاری او به ملت مظلوم عراق و شیخ‌نشینان خلیج، كمتر از خیانت به ملت ایران نباشد.»
- ●● –این بیانات روشن و صریح نیازی به تفسیر و تحلیل ندارد، اما لازم است بدانیم که “نعمت”ها همیشگی نیستند و چه بسا به سرعت مبدل به “نقمت” گردند. لذا باید دقت کنیم که نه خود این ارزش‌ها را از دست بدهیم و نه به دشمنان داخلی و خارجی اجازه دهیم که با مکرها، حیله‌ها، توطئه‌ها، ضدتبلیغ‌های گسترده، تهاجم و شبیخون فرهنگی، نفوذ و استیلای سلطه، ما را تغییر دهند!
و بدانیم که این ارزش‌ها حفظ نمی‌شود، این نعمات پایدار نمی‌ماند، این صلابت، ثبات و رشد تداوم نمی‌یابد، مگر “ولایت پذیری”، مگر با دقت در رهنمودهای مقام معظم رهبری و حمایت بی‌دریغ و اطاعت از ایشان. مگر با همان بصیرتی که ایشان مدام به آن توجه و تذکر می‌دهند.
