پرسش:
چرا حضرت فاطمه علیهاالسلام به امام علی (ع) وصیت نمود که او را شبانه و مخفیانه تدفین نماید، مگر چه خطری جنازهی ایشان یا امام را تهدید میکرد؟!
پاسخ:
گفتارها و رفتارهای اهل عصمت (ع) که معادن وحی و ذخایر علم الهی هستند، حکمتهای بسیاری دارد که عقل بشر در برههها و شرایط متفاوت به برخی از آنها پی میبرد.
بیشک حضرت فاطمهی زهراء علیهاالسلام نیز در این وصیت عجیب خود، حکمتها و مصلحتهای بسیاری را لحاظ کرده بودند که در ذیل فقط به یکی از آنها اشاره میگردد.
جنگ روانی که امروزه به آن به «جنگ نرم» نیز اطلاق میگردد، تاکتیک تازه کشف شده و امروزی بشر نیست. بلکه از همان دیرباز مورد توجه قرار داشته است. [چرا که نوع بشر از ابتدا تا کنون تغییر ماهوی پیدا نکرده است و فقط با شناخت طبیعت به تکنولوژی بیشتری دست یافته است].
حضرت فاطمهی زهراء علیهاالسلام به دلایل متفاوتی که از آن جمله شناخته بودن قدر، منزلت و جایگاه ایشان در حفظ و تداوم دین اسلام بود، مورد ظلمهای متعدد و مستمری قرار گرفتند. مانند: ایجاد جو اختناق تا آن جا که حتی صدای گریهی ایشان نیز شنیده نشود – مصادرهی اموال – تمسخر – هتاکی – ضرب و شتم … و در نهایت هجوم به منزل که موجب به شهادت رسیدن فرزند در رحم مادر و شهادت خودشان گردید.
اکنون این بانوی بزرگوار که تنها وارث معصوم آخرین پیامبر خدا میباشد در بستر احتضار افتاده است و همگان و از جمله دشمن میداند که او به زودی رحلت خواهد نمود.
بدیهی است که دشمن، احتمال تحریک احساسات اذهان عمومی از این مصیبت بزرگ و مقصر دانستن آنها در شهادت ایشان را غیر ممکن نمیدانست. ممکن بود دست کم جوانان مسلمانی که پیامبر را دیده و در رکاب او جنگیده بودند، به پا خواسته و مؤاخذه کنند! لذا پس از برخورد جهت حذف فیزیکی، پردهی دیگری از تاکتیک «جنگنرم» برای ایجاد انحراف در اذهان عمومی را آغاز نمودند.
بر همین اساس تصمیم گرفتند که قبل از رحلت (شهادت) به زیارت ایشان بروند و به اصطلاح حلالیت طلبیده و دلجویی نمایند تا نه تنها پس از شهادت متهم و محکوم نگردند، بلکه بتوانند پس از شهادت نیز پرچمداری هواداری و عزاداری ایشان را بر عهده بگیرند و در اذهان عمومی ایشان را از خود و خود را از ایشان قلمداد نمایند.
آنها در نظر داشتند تا همانگونه که در زمان حیات آن حضرت، پشت امیرالمؤمنین (ع) را از حمایت ایشان خالی کردند، پس از رحلت نیز فاصلهی عمیقتری بین حضرت امیر (ع) و نقش و تأثیر ماندگار دختر رسول خدا (ص) به عنوان حجت و میزان ایجاد نمایند.
یکی از تاکتیکهای جنگ نرم بر علیه جناح حق این است که ضمن اقدام جهت نابودی، خود هوادار و عزادار آن گردند تا اذهان عمومی هم چنان در غفلت بمانند و بیدار نشوند. چنان چه شاهدیم امروزه آمریکا به نام آزادی– حقوقبشر – مبارزه با تروریسم – رفاه عمومی – وحدت جامعهی بشری – امنیت عمومی و … دنیا را به خاک و خون میکشد و کشورها را به اشغال نظامی در میآورد.
بدیهی است که با توجه به جایگاه حضرت فاطمه علیهاالسلام و شرایط ملتهب حاکم بر جامعهی آن روز، دشمنان آن حضرت بر این قصد نبودند که احیاناً به جسد مبارک ایشان اهانتی کرده و یا آن را (مانند جسد مبارک امام حسن ع که تیرباران شد) مورد هتک حرمت قرار دهند، بلکه در نظر داشتند خود را مصیبتزده و صاحب عزا قلمداد نمایند و ضمن در آوردن این فرصت و امتیاز از دست امیرالمؤمنین (ع)، تحت نام و زیر تابوت ایشان مقاصد شوم خود را در ایجاد انحراف و نابودی اسلام محقق نمایند. چنان چه شاهدیم فردای شهادت در قبرستان بقیع جمع شده و خواهان معلوم شدن قبر دختر عزیز پیامبر اکرم (ص) گردیدند و امام علی (ع) را تهدید کردند که اگر قبر ایشان را نشان ندهند، تمام بقیع را زیر رو کرده و جنازه را بیرون آورده و از ابتدا تشییع و تدفین خواهند نمود. [که البته امام جواب آنها را داد و فرمود: به خدا قسم اگر لبهی آهنی به زمین بقیع اصابت کند، همهی شما را از دم تیغ میگذرانم].
در هر حال حضرت فاطمهی زهراء علیهاالسلام که اهل عصمت و حجت کبرای خداوند متعال است، در زمان حیات به همین شیوهی «جنگ روانی» سپاه دشمن را در جنگ نرم مغلوبه کردند. ایشان در دوران بستری شدن ملاقات آنان را نپذیرفت و نه تنها درخواست حلالیتشان را رد نمود، بلکه به صراحت به آنان و همسرانشان و همگان اعلام نمود که از آنان ناراضی است. تا مسلمین طبق شنیدههای خود از حضرت رسول اکرم (ص) بدانند که در نتیجه رسول و خداوند نیز از آنان راضی نیست.
آن حضرت که از نقشه و تاکتیک دشمن در جنگ نرم پس از رحلت خود نیز آگاه بود، وصیت نمود که امام (ع) او را شبانه غسل، کفن و دفن نماید. تا نه تنها هیچ کس نتواند با صاحب شدن بر مقتول خود و عزاداری برای او اذهان عمومی را منحرف نماید، بلکه در طول تاریخ نیز حجت بر همگان تمام باشد، و جنبهی مظلومیت اهل بیت (ع) که مبین ظلم و معرف ظالم است مخدوش نگردد و در نهایت اسلام ولایی از گزند تحریفات مصون بماند.