شرح حدیث عرض دین حضرت عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام تألیف آیت‌الله لطف‌الله صافی گلپایگانی (1297-1400ش)، شرحی است بر حدیثی که حضرت عبدالعظیم دین خود را بر امام هادی(ع) عرضه ساخت و مورد تأیید آن حضرت قرار گرفت.
یکی از کارهای نیکو، عرضه‌ی اعتقادات خود به دین شناسان است تا لغزش‌های احتمالی برطرف شود؛ چه دین شناسی بالاتر از امام معصوم(ع)؟
حضرت عبدالعظیم حسنی از شخصیت‌های بزرگی است که فرصت حضور امام هادی(ع) را مغنم شمرد و اعتقادات خود را بر آن امام همام عرضه ساخت و حضرت، سوگند یاد کرد که دین و اعتقادات حضرت عبدالعظیم صحیح است و خداوند به آن رضایت دارد.
با توجه به اهمیت این حدیث که در آن، اعتقادات صحیح گرد آمده، مرجع عالیقدر آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی به شرح آن اقدام نموده است.
نویسنده پیش از شرح حدیث، مطالبی سودمند در مورد اهمیت عرض دین بر دین شناسان و تاریخچه‌ی آن سخن گفته و به نمونه‌هایی دیگر اشاره کرده است: عرض دین ابراهیم مخارقی، حمران بن اعین، عمرو بن حریث، خالد بجلی، حسن بن زیاد عطار، یوسف و منصور بن حازم بر امام صادق(ع)، نیز عرض دین اسماعیل بن جابر بر امام باقر(ع).
از نظر آیت‌الله صافی، این حدیث، صحیح یا حسن اصطلاحی نیست اما با قرائنی اعتبار آن را نشان داده است.
روش شرح حدیث به همان گونه‌ی متعارف است که قطعه‌ای از حدیث را نقل و پس از ترجمه، توضیحات لازم ارائه شده است اما بعضی عبارت‌های حدیث بدون ترجمه است که جا دارد در چاپ های بعدی، از سوی محقق کتاب، دست کم در پاورقی افزوده شود تا برای ناآشنایان با زبان عربی، بیشتر قابل استفاده باشد.
از آنجا که در شرح، از آیات و احادیث دیگر نیز استفاده شده، برای قطعه‌های حدیث عرض دین، شماره گذاری شده که پانزده قسمت است.
این کتاب به عنوان یکی از مقالات در کتاب«مجموعه مقالات کنگره حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)»در سال ۱۳۸۲ش از سوی مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث به چاپ رسیده است
