أشعة من عظمة الإمام الحسين(ع)، تألیف عالم و فقیه معاصر شیعه لطفالله صافی گلپایگانی (1297-1400ش)، ذکر اندکی از فضائل امام حسین(ع) و بررسی علل واقعه عاشورا و بررسی ثمرات این حادثه عظیم است.
در مقدمه کتاب چنین میخوانیم: «و این حسین مقرب درگاه الله و قربانی او و فخر تاریخ و مجد انسانیت و سعادت بشری و رمز دینی و انسانی در فضیلت و دین است. بهواسطه اوست که رفعت و عزت و عظمت و برتری و والایی کسب میکنیم و بهواسطه او بین اهل زمین جلوه میکنیم و بین اهل آسمان زینت مییابیم»[۱].
از نظر نویسنده مهمترین سبب اهتمام خطبا و نویسندگان به حادثه کربلا، اهمیت دینی و مذهبی این واقعه و ارزش معنوی و واقعی آن برای انسانیت و جامعه بشری است؛ لذا همه درسهایی که از این واقعه گرفته میشود، عالی، آموزنده و مفید است[۲].
کتابی که در دست خواننده است حاوی مختصری از فضائل حضرت سیدالشهدا و اندکی از بسیار علل و ثمرات واقعه کربلاست[۳].
نویسنده، مباحث کتاب را در چهار بحث مطرح کرده است که بهترتیب عبارت است از: شخصیت امام حسین(ع) و فضائل آن حضرت، بنیهاشم و بنیامیه، انگیزههای نهضت امام حسین(ع) و نتایج نهضت حسینی. هریک از این مباحث در ضمن عناوین متعدد مطرح شده است.
در بحث چهارم، ذیل عنوان مدرسه عاشورا چنین میخوانیم: از جمله ثمرات شهادت امام حسین(ع) که همواره نسلها در طول اعصار از آن بهرهمند میشوند، مراسم و شعائری است که برای احیای یاد آن حضرت و ذکر مصائب و بلاهایی که اهل و خانواده آن حضرت متحمل شدند، در طول ایام سال برپا میشود[۴].
او این کتاب را مشتمل بر اندکی از فضائل امام حسین(ع) دانسته و خواننده را به کتب مقاتل ارجاع میدهد: و اگر ما میخواستیم که احادیث و اخبار شجاعت امام حسین(ع) و ثبات روحی و جسمی آن حضرت را ذکر کنیم، به این زودیها کتاب به اتمام نمیرسید، ولذا تصمیم گرفتیم که این صفحه نورانی از حیات پدر شهیدان را پیچیده و به این اندک قناعت کنیم و خواننده گرامی را برای تأمل بیشتر در تاریخ زندگانی و سیره امام حسین(ع) به کتب مقائل ارجاع دهیم[۵].