مولف در کتاب «اسلام در يك نگاه»؛ به‌صورت مختصر، عقايد اسلامى از توحيد تا معاد را بيان كرده است ؛ همچنين برخى از مهم‌ترين قوانين عبادى و عملى مانند نماز، روزه، خمس، حجّ، قرض الحسنه و… را تبیین کرده است.
در حقيقت اين كتاب عصارهاى است از كتابهاى متعدّدى كه توسط مولف دانشمند اثر در رشتههاى عقايد و فقه اسلام نوشته شده است؛کتابهایی از قبیل« آفريدگار جهان»(بحثهاى مربوط به اثبات وجود خدا)،«خدا را چگونه بشناسيم»( بحثهاى مربوط به صفات خدا)،«رهبران بزرگ و مسئوليتهاى بزرگتر»( بحثهاى مربوط به نتايج و آثار مذهب و شرايط و رسالت پيامبران( نبوّت عامّه))،« قرآن و آخرين پيامبر» (دلايل نبوّت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله( نبوّت خاصّه))،«آيين ما»( معرّفى مذهب شيعه) و« فيلسوف نماها»(نقد عقايد مادّىها و ماترياليستها).
لذا معظم له در فرازی از کتاب اینگونه می نویسد: بحثهايى كه در كتب مشروح اسلام در طىّ فصول متعدّدى مطرح شده، گاهى در اين كتاب طى چند فراز يا چند خط آوردهايم ولى با اين حال سعى شده روح علمى بحث در قالب عبارات حساب شده روشنى حفظ گردد.
ساختار کلی کتاب
«اسلام در یک نگاه» از مقدمه نويسنده و متن اصلى، شامل 3 بخش،تشكيل شده است که بخش های سه گانۀ آن عبارتند از:1.دین2. اصول اصلی اسلام 3. دستورات و مقررات اسلام.
هم چنین بخش اول کتاب دارای فصول چهارگانه ای است که عبارت است از: 1. نقش دين در زندگى انسانها2. ريشههاى حسّ مذهبى3. دین در برابر مكاتب فلسفى4. مذهب و آزادىهاى فردى.
بخش دوّم به سه فصل تقسیم می شود:1. خداشناسى2. معاد و رستاخيز3. نبوّت.
بخش سوّم و پایانی اثر دارای فصل های پنج گانه است:1. عبادتها و نيايشها 2. رابطه انسانها با يكديگر 3. اقتصاد اسلامى 4. جهاد و دفاع در اسلام 5. قضاوت و دادرسى و قوانين جزا در اسلام.
روش شناسی نگارش کتاب
گفتنی است در فراز آغازین کتاب، فهرست تفصيلى مطالب ذکر شده است، هم چنین مطالب کتاب، مستند است و مولف در ارجاعاتش، نام و نشان آيات و روايات و شماره جلد و صفحه منابع و… را به‌صورت پاورقى ذكر كرده است.
هم چنین روش شناسی محتوایی تألیف کتاب، كلامى و فقهى است و صاحب اثر از ادله روشن و متناسب با جوانان بهره برده است.
از سوی دیگر رویکرد مولف در طرح اصول عقايد اسلامى، از مباحث استدلالی بهره گرفته است به نحوی که سعی شده هيچ موضوعى بدون دليل ذكر نشود ؛ هم چنین در طرح فروع و احكام تا آخرین حد ممکن به فلسفه تربيتى و اجتماعى آنها اشاره شده است تا معرفت بينشی مخاطب ارتقاء یابد.
در طرح بحثهاى كتاب نیز علیرغم آنکه از آيات و احاديث پيشوايان استفاده فراوان شده، لیکن از ذكر عبارات عربى آنها براى احتراز از سنگينى بحث جز در موارد خاصى اجتناب شده است.
