إعراب القرآن، تألیف شیخ جعفر کرباسی (متوفی ۱۴۳۷ق)، اثری هشت جلدی است در موضوع اعراب و ترکیب واژه‌های قرآن کریم. در این اثر تمام سوره‌های قرآن کریم، بدون اشاره به آراء و اقوال مفسران و نحویون، از نظر جایگاه و موقعیت اعرابی واژگان مورد بررسی قرار گرفته است.
اعراب، فرآیندی تحلیلی – تفکیکی است که نحوپژوه در آن کلمات را بر اساس موقعیت اعرابی و نقشی که در جمله دارند، در کنار هم قرار می‌دهد تا کلمات در جایگاه نحوی خود واقع شوند؛ بنابراین، نحوپژوه ساختار صرفی کلمه و معنای نحوی را در نظر می‌گیرد.[۱] در کتاب اعراب القرآن نویسنده در ابتدای هر سوره به مکی یا مدنی بودن سوره، تعداد آیات، کلمات و حروف آن سوره اشاره کرده است. سپس آیه‌به‌آیه، به تحلیل نحوی الفاظ و واژه‌ها پرداخته است. نویسنده از ذکر آراء مفسران و نحوپژوهان پیرامون وجوه اعرابی آیه و نقد و بررسی آراء خودداری نموده است. همچنین هیچ‌گونه استنادی به منابع تفسیری و ادبی در این اثر مشاهده نمی‌شود.
