این کتاب که از یک مقدمه و دوازده فصل تشکیل یافته، ابتدا بدعت را تعریف نموده به امور نو پدید در دین بعد از رسول خدا9 بدون داشتن دلیل خاص یا عامی از کتاب و سنت بر آن که دخالت در دین، شیوع و فقدان دلیل از مقوّمات آن میباشد. سپس ثقلین را که از سوی پیامبر9 به عنوان چراغ راه بشریت معرفی شده اند، به عنوان معیار تشخیص سنت از بدعت برشمرده است. در نهایت پس از بیان اقسام بدعت، دیدگاه وهابیت را در موضوعات همانند بدعت دانستن جشن میلاد پیامبر9، بدعت دانستن شدّ رحال برای زیارت قبر پیامبر9، بدعت دانستن متعهی حج و … به صورت علمی نقد کرده است.
