رساله لِقاء‌ُالله کتابی عرفانی و اخلاقی از میرزا جواد ملکی تبریزی (درگذشت ۱۳۴۳ق) با موضوع دیدار الهی به‌معنای عرفانی آن و اثبات نظریه وحدت شخصی وجود بر مبنای عارفان است.
بخش نخست کتاب که به زبان فارسی است، در بیان معنی لقاءالله از منظر علماء شیعه و تبیین قول علماء عرفان در این باب است.
بخش دوم کتاب که به زبان عربی نگارش شده است، مولف با پذیرش نظریه وحدت شخصی وجود به بررسی اشکالات منکرین در این باب و رفع ابهام در این زمینه می‌پردازد.
اولین‌بار این اثر توسط میرزا خلیل کمره‌ای با نام سیر‌و‌سلوک منتشر شده بود. صادق حسن‌زاده نیز با ترجمه بخش عربی آن و با ضمیمه کردن رساله لقاءاللّه از امام خمینی و ملامحسن فیض کاشانی و نامه عرفانی میرزا جواد به کمپانی و یک قصیده از حسن حسن‌زاده آملی، آن را در یک جلد با نام رساله لقاءالله منتشر کرد.
اهمیت و جایگاه
رساله لقاءالله کتابی عرفانی و اخلاقی از میرزا جوادآقا ملکی تبریزی است که با طرحی ساده و روشن مراتب سیر و سلوک را بیان کرده است. مولف در این کتاب با استناد به آیات قرآن کریم، به دنبال اثبات، لقا و دیدار الهی به معنای عرفانی آن است که مورد توجه اهل سلوک واقع شده است.[۱] امام‌خمینی در کتاب شرح چهل‌حدیث، رساله لقاءالله مرحوم ملکی تبریزی را به عنوان منبع کامل برای مطالعه بیشتر در مورد چگونگی و کیفیت دیدار الهی معرفی می‌کند.[۲] علامه تهرانی این کتاب را از نفیس‌ترین کتب تدوین‌شده در عرفان و سلوک برشمرده است.[۳] علّامه حسن‌زاده آملی، نیز مطالعه رساله لقاءاللّه را سودمند معرفی می‌کند و خود نیز از آن کتاب بهره‌های فراونی برده است.[۴]
