«محمدباقر وحید بهبهانی» (۱۲۰۵-۱۱۱۷ ق)، فقیه و اصولی بزرگ شیعه در قرن ۱۲ هجری و از شاگردان سید صدرالدین رضوی قمی بود. علامه وحید بهبهانی از نامآورترین علمای علم اصول فقه بوده است که به حمایت و دفاع از آن برخاست و علم اصول را احیا نمود. شکستدادن اخباریان و تربیت مجتهدان مبرّزی چون علامه بحرالعلوم و میرزای قمی، سبب شد که وحید بهبهانی را «استاد الکلّ فی الکل» خوانند.
محمدباقر بن محمداکمل بهبهانی، در سال ۱۱۱۷ هـ.ق در اصفهان به دنیا آمد. پدرش ملا محمد اکمل اصفهانی، فاضل عصر خویش، از شاگردان مبرز میرزا محمد شیروانی و علامه مجلسی بود و مادرش نوه ملا محمدصالح مازندرانی و جده پدری مادرش، عالمه فاضله، آمنهبیگم دختر مجلسی اول بوده است. طبق سلسله نسبی که نزد فرزندان و رجال فامیل وحید بهبهانی است، نسب او با چهارده واسطه به شیخ مفید میرسد.
الوحيد البهبهاني و آراؤه الأصولية (دراسةٌ و تحليلٌ)، نوشته پژوهشگر معاصر، محمدمحسن غَرّاوی، تکنگاری روشمندی است که نوآوریهای فقیه و اصولی جریانساز، علامه وحید بهبهانی (۱۱۱۷-۱۲۰۵ق) را در زمینه علم اصول فقه میشناساند. این کتاب دهمین شماره از مجموعه آثار کنگره جهانی بزرگداشت وحید بهبهانی است که سال 1436ق، در کربلا به همت مركز كربلاء للدراسات و البحوث، وابسته به آستان مقدس امام حسین(ع) برگزار شد.
هدف و روش
نویسنده با اشاره به ویژگی ژرفنگری علمی در حوزههای علمیه شیعه و اینکه میراث علمی – فرهنگی اهلبیت(ع)، گنجی ژرف و گسترده است که با جهاد علمی اندیشوران و رنجی فراوان و طولانی، فراهم شده، افزوده است: علامه وحید بهبهانی به شاگردانش نوآوری و نقادی را آموخت و آثار او نیز خوانندگانش را بهسوی ژرفاندیشی و اندیشه انتقادی میکشاند[۱]. محمدمحسن غَرّاوی مشکل امروز را ذهنیاندیشی و فقر تاریخینگری دانسته و آزاداندیشی و آگاهی تاریخی وحید بهبهانی را ستوده و تأکید کرده: و به همین جهت، استفاده از رهآوردهای فکری او بسی سودمند و درسآموز است. او افزوده است: استادم عبدالامیر کاظم زاهد مرا تشویق کرد تا اندیشههای اصولی علامه وحید بهبهانی را بنویسم
