الوحيد البهبهاني و آراؤه الأصولية (دراسةٌ و تحليلٌ)، نوشته پژوهشگر معاصر، محمدمحسن غَرّاوی، تکنگاری روشمندی است که نوآوریهای فقیه و اصولی جریانساز، علامه وحید بهبهانی (۱۱۱۷-۱۲۰۵ق) را در زمینه علم اصول فقه میشناساند. این کتاب دهمین شماره از مجموعه آثار کنگره جهانی بزرگداشت وحید بهبهانی است که سال 1436ق، در کربلا به همت مركز كربلاء للدراسات و البحوث، وابسته به آستان مقدس امام حسین(ع) برگزار شد.
هدف و روش
نویسنده با اشاره به ویژگی ژرفنگری علمی در حوزههای علمیه شیعه و اینکه میراث علمی – فرهنگی اهلبیت(ع)، گنجی ژرف و گسترده است که با جهاد علمی اندیشوران و رنجی فراوان و طولانی، فراهم شده، افزوده است: علامه وحید بهبهانی به شاگردانش نوآوری و نقادی را آموخت و آثار او نیز خوانندگانش را بهسوی ژرفاندیشی و اندیشه انتقادی میکشاند[۱]. محمدمحسن غَرّاوی مشکل امروز را ذهنیاندیشی و فقر تاریخینگری دانسته و آزاداندیشی و آگاهی تاریخی وحید بهبهانی را ستوده و تأکید کرده: و به همین جهت، استفاده از رهآوردهای فکری او بسی سودمند و درسآموز است. او افزوده است: استادم عبدالامیر کاظم زاهد مرا تشویق کرد تا اندیشههای اصولی علامه وحید بهبهانی را بنویسم
