قرآن و تربیت اجتماعی کودک اثر مهدیه رضایی، پژوهشی است پیرامون تربیت اجتماعی کودک در قرآن کریم که با مقدمه و زیر نظر محمدعلی رضایی اصفهانی به چاپ رسیده است.
قرآن کریم کتاب هدایت و تربیت است که برای همه ابعاد وجودی انسان (جسمانی، عقلانی و عملی، روحی و روانی، اجتماعی و…) و برای همه مراحل رشد انسان (کودکی، نوجوانی، جوانی، میان‌سالی، کهن‌سالی) برنامه تربیتی دارد و دوره کودکی اول (1- 7 سال) از حساس‌ترین دوره‌های عمر انسان است که آیات و احادیث به جزئیات تربیتی این دوره اشاره‌کرده است. کتاب حاضر به این دوره مهم پرداخته و با استفاده از آیات و احادیث و یافته‌های علوم تربیتی، تلاش کرده است که نوعی تفسیر موضوعی میان‌رشته‌ای ارائه کند.
آنچه باعث اهمیت کتاب می‌شود، توجه به این نکته است که هرچند این اثر، گام نخست درزمینهٔ موضوع مذکور است، ولی می‌تواند فضایی جدیدی به روی محققان بگشاید و برای پدر و مادرها و مربیان تربیتی و معلمان، مفید واقع شود.
فصل اول کتاب، به مباحث نظری اختصاص‌یافته و بدین منظور، به مفهوم‌شناسی واژگانی چون «تربیت»، «جامعه‌پذیری»، «تربیت اجتماعی»، «کودک» و «ابعاد تربیت»، پرداخته‌شده است. در فصل دوم، ابتدا به مراحل کلی تربیت و مراحل تربیت در قرآن پرداخته‌شده و سپس، به مفهوم مراحل تربیت اجتماعی اشاره و مراحل رشد اجتماعی در دوران کودکی که در ضمن آن، رفتارهای همکاری و رفتارهای مبارزی کودک آمده است، بررسی‌شده است.
ازآنجاکه بحث نوشتار حاضر، تربیت اجتماعی است، بنابراین نویسنده عوامل تربیت اجتماعی کودک در دوره اول و دوم کودکی را از میان تمام عوامل تربیتی یادشده در قرآن و حدیث و کتب تربیتی و روانشناسی استخراج و گزینش کرده و در فصل سوم، ارائه داده است.
در فصل چهارم، به بحث «موانع تربیت اجتماعی کودک» در دو بخش موانع درونی و موانع بیرونی پرداخته‌شده است که محدود به دوره «کودکی اول» و «کودکی دوم» است.
در آخرین فصل کتاب، پس از تحقیق و جست‌وجو در منابع موجود، اعم از روانشناسی اجتماعی و قرآن و حدیث، ابتدا به بیان مفهوم روش و تقسیمات آن و روش‌های کلی تربیت و روش‌های تربیت در قرآن پرداخته‌شده و در ادامه، مجموع 6 روش برای تربیت اجتماعی کودک، موردبررسی و تبیین قرارگرفته است
