دانش آموختگان علوم دینی پس از چند سال تحصیل در حوزه و یک دوره آشنایی با فقه اسلامی، غالباً در پوششی ویژه و متفاوت از دیگر مردم به لباس روحانیت در می آیند. این لباس به رغم پیشینه طولانی، هنوز در معرض پرسش های فراوان قرار دارد.
کاوش برای یافتن پاسخ این نگرانی ها، برای طلاب نوعی تأمل در سبک و سیرة زندگی است و به یقین از تلاش برای رازگشایی از عبارات دشوار برخی از متون کم بهاتر نیست. به علاوه، تراکم این نگرانی ها در جان انسان، به مرور ایمان و اعتقاد قلبی او را به راهی که می رود و کاری که می کند می فرساید و ارمغانی جز تزلزل شخصیت و آشفتگی خاطر ندارد. این بررسی ها برای فردفرد طلاب ضرورت شخصی، و برای جامعة اسلامی در شرایط امروز ضرورت اجتماعی دارد. روحانیت شیعه که امروز از داخل و خارج در معرض هجوم انواع شبهه ها و انتقادها قرار گرفته است، باید در فاصلة زمانی کوتاهی فلسفة پیدایش، سرّحضور، رسالت نهایی، کیفیت عمل و منطق خود را برای عموم تبیین، و انبوه نگرانی ها را با بحث نظری یا اقدام عملی حل و رفع کند.
