اگر یک روز علامه طباطبایی«رحمةاللهعلیه» میفرمودند: هنوز حوزههای علمیه آمادگی طرح بحث معاد را آنطور که باید و شاید ندارد[1]، با ظهور انقلاب اسلامی و رشد اندیشههای دینی بحمدالله در شرایط کنونی آنچنان اندیشهها آمادگی پیدا کردهکه نهتنها در حوزههای علمیه بلکه در سطح جامعه مردم آمادگی طرح معاد را به صورتی عمیق دارند به طوری که اگر یک روز جناب صدرالمتألهین«رحمةاللهعلیه» با تدبّر در آیات معاد و طرح نظرات خود در مورد معادِ در غربت قرار گرفت، گویا او خوب میدانست که آینده از آن اوست و تفکرات عمیق او در مورد معاد جسمانی در آیندة بشر، جایگاهی بس عظیم خواهد داشت و امام خمینی«رحمةاللهعلیه» در موقعی که مورد انتقاد بودند که چرا آنچنان از ملاصدرا«رحمةاللهعلیه» تجلیل میکنند فرمودند: «ملاصدرا! وَ ما اَدْریکَ ملاصدرا! او مشکلاتی را که بوعلی به حل آن در بحث معاد موفق نشده بود حل کرد».[2] و امروز همان روزی است که ذهنهای تشنه برای تدبّر در معاد از ما سخنانی دقیق و عمیقتر میطلبند. امروز دیگر عموماً بحثِ بود و نبود معاد در میان نیست، بلکه بحث در چگونگی معاد مطرح است و اینکه با منظری باید به معاد نگریست که منجر به بهترین اعمال و کاملترین سلوکها گردد.
کتابی که در اختیار عزیزان قرار گرفته سعی دارد تا با مبانی دقیق جناب صدرالمتألهین«رحمةاللهعلیه» این اندیشمند بزرگ اسلامی و متدبّر در آیات معاد، معاد را تبیین نماید که با دقت در آن؛ معارف دقیق و عمیقی در مقابل عزیزان گشوده خواهد شد و در عمل ما را به اعمال و اخلاقیاتی میکشاند که عملاً بتوانیم در همین دنیا قیامتی زندگی کنیم و إنشاءالله حجابهای بین خود و عالم برتر را قبل از ورود به آن عالم مرتفع نماییم.
