آفریدگار جهان، اثر آیتالله ناصر مکارم شیرازی (متولد 1305ش) با همکاری گروهی از محققان، در اثبات یگانگی خداوند و پاسخ به شبهات مادیگرایان است. اولین بخش، کتاب به شرح و توضیح دلایل توحید و یگانگی خداوند اختصاص دارد. برهان نظم و اثبات واجب الوجود و اعجاز از جمله این ادلهاند. البته استدلالهای فراوانی برای شناسایی مبدأ جهان هستی و پی بردن به وجود خداوند دیده میشود که اکثر آنها استدلالهای تازهای نیست و در واقع صورتهای دیگری از استدلال دوم (استدلال وجوب و امکان) میباشند. در بخش دوم، مهمترین ایرادهای مادیها به توحید مطرح شده است. بهطور کلی خردهگیریها و اعتراضاتی که مادیها به خداپرستان دارند، به دو دسته تقسیم میشود: ایرادهایی که جنبه استدلال به خود گرفته و میتوان آن را جزء مباحث علمی و فلسفی بشمار آورد. دوم ایرادهایی که پایه و اساس علمی و استدلالی نداشته و بیشتر جنبه انتقاد و حمله دارد و چون متکی به دلیل و منطقی نیست، بهناچار با عبارات تند و زننده، به افکار عمومی عرضه میشود معرفی غلط و ناقص، سنجش همه چیز با مقیاس علوم مادی و بحثهای انتقامی از جمله علل گرایش به مادیگری است. در سومین فصل کتاب، به هفت ایراد مادیگراها نسبت به خداپرستان پاسخ داده شده است. از جمله ایراداتی که گاهی از طرف مادیها به خداپرستان گرفته میشود، مسئله ابداع است. گرچه این ایراد چندان جنبه علمی و منطقی ندارد، ولی در صورت و لباس علمی بیان شده و از نظر تبلیغی مؤثر است. آنها میگویند: بنا بر عقیده الهیین، عالم حادث است و از عدم به وجود آمده است؛ مگر ممکن است نیستی، منشأ و اصل هستی باشد؟ معنای عبارت «خداوند عالم را از عدم به وجود آورد»، این است که ماهیت عالم را پس از آنکه معدوم بود، موجود کرد و بهعبارتدیگر، ماهیت را از حال عدم به حال وجود آورد
