کشور افغانستان در جغرافیای جهان اسلام از جایگاه ویژه ای برخوردار است. حضور مذاهب و قومیت های متنوع و تاثیرات آن ها بر تحولات داخلی و پیرامونی آن بسیار پیچیده و تعیین کننده است. تشیع در افغانستان تا این اواخر نه تنها برای مردم دیگر کشورهای جهان، بلکه فراز و فرود تاریخی و انواع دگرگونی های آن طی قرون متمادی یعنی از پیدایش تا تثبیت و گسترش، سپس سیر آن تاکنون برای بسیاری از دانش پژوهان افغانستان نیز، جزء مجهولات به شمار می رفت. با همه ی تلاش هایی که در سال های اخیر در افغانستان صورت گرفته است، به ویژه به دنبال برآمدن نظام مارکسیستی موسوم به جمهوری دموکراتیک خلق افغانستان پس از پیروزی کودتای 7 ثور 1357 خ و در پی آن تجاوز ارتش سرخ بلوک کمونیستی به خصوص اتحاد جماهیر شوروی سابق و مقاومت همه جانبه ی مردم افغانستان و شیعیان هزاره نیز به دلیل پیشگامی در قیام اسلامی بر ضد رژیم کابل و نیروهای اشغالگر، گرایش به شناخت گذشته ی تشیع در افغانستان بسیار شده است. افزون بر آن شناخت برخی از اقوام موجود در افغانستان که به تشیع شهرت یافته اند و بیشتر شیعه ی اثنی عشری هستند چون قوم هزاره، قزلباش و خلیلی نیز ضروری می نماید. نویسنده در کتاب حاضر تلاش دارد تا بر بخشی از تاریخ تشیع در این سرزمین از آغاز تا قرن هفتم ه . پرتوی بیافکند. نگارنده پس از بیان کلیات درباره ی افغانستان از جمله موقعیت جغرافیایی، جمعیت، اقوام، جغرافیای تاریخی و…، مسائلی چون مفهوم شیعه در لغت و اصطلاح، انواع فرقه های شیعه، اندیشه ی شیعیان به ویژه فرقه ی اصلی آنان یعنی امامیه و… را به اجمال بررسی کرده است. برخی از مباحث دیگر کتاب مشتمل است بر بررسی تاریخ تشیع در منطقه ی سیستان و غرب افغانستان، علل روی آوردن مردم افغانستان به آیین تشیع و تعامل شیعیان با اهل سنت که از موضوعات مهم در گذشته ی شیعیان افغانستان بوده است.
مولف کتاب تاریخ تشیع در افغانستان ناصری داوودی است و نشر بین الملل المصطفی آن را به چاپ رسانده است.
