کتاب دل به عشقت مبتلا شد به قلم محمد آقاسی، سفرنامه‌ای معنوی و جذاب از پیاده‌روی اربعین حسینی سال ۱۳۹۶ است که شما را به حال و هوای کربلا می‌برد. آقاسی تجربیات و مشاهداتش را از سفر به عراق به صورت اثری خاص با شما به اشتراک می‌گذارد.
درباره‌ی کتاب دل به عشقت مبتلا شد:
محمد آقاسی در این اثر از شگفتی و شوق موجود در پیاده‌روی اربعین سخن گفته و سفر به سرزمین کربلا را از نگاهی مردم شناسانه بررسی می‌کند. کتاب دل به عشقت مبتلا شد گزارشی کوتاه اما ناب از سفر پنج روزه‌ی آقاسی به کربلای معلی است که پدیده شناسی پیاده روی اربعین را نیز برای شما توصیف می‌کند.
کتاب حاضر روایت خود را از لحظات شروع و شرایط مسیر سفر آغاز کرده و سپس به توصیفات مذهبی کربلا و دیدار با افراد هم‌وطن و عراقی می‌رسد. آقاسی در انتهای کتاب، این سفر معنوی خود را تحلیل کرده است و از آن به عنوان یک پدیده اجتماعی یاد می‌کند که او را به سفری درونی و تجربه‌هایی فرای مادیات دعوت کرد.
کتاب دل به عشقت مبتلا شد مناسب چه کسانی است؟
این سفرنامه با جزییات زیبا و تجربیاتی دلنشین همراه است و خواندن آن به همه‌ی افرادی که به سفرنامه و خاطره‌گویی با حال و هوای مذهبی علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود.
در بخشی از کتاب دل به عشقت مبتلا شد می‌خوانیم:
مسیر زیادی پیاده رفتم و خسته‌ام. دوست دارم بخوابم و چشمانم هم یاری می‌کند اما منتظر خنکی اتوبوس می‌مانم. ماجرای عراق از نگاه ما «نظم در عین بی‌نظمی» است. خودشان می‌دانند چه کار می‌کنند. نظمی که مثل نظم ما نیست ولی موجود است. نظمی که من مانندش را در خاطرات کودکی به ذهن دارم. بگذارید مثالی بزنم. یک‌بار نزدیک محل کار به بانکی رفتم و برق رفته بود و دستگاه نوبت‌دهی از کار افتاده. دوباره شاهد همان قیل و قالِ جای من بود و نوبت من بود. نشستم که شاید سال‌های نه چندان دوری از آن می‌گذرد و حافظه‌های ما آن را از یاد برده است. یعنی دستگاه نوبت‌دهی ما را منظم نکرده بلکه به نوبت‌مان کرده، همین و بس. اگر برخی عناصر از زندگی شهری ما پاک شود، ما هم بر می‌گردیم به دوران قبل از نوبت‌دهی بانکی و چه بسا خیلی بی‌نظم‌تر و ذوق‌زده‌تر برای بی‌نظمی.
آری عراق و رفتار مردم عراق از نگاه ما، نوعی آشوب است اما در این آشوب و بی‌نظمی ظاهری و نه حقیقی، نظمی نهفته است که می‌تواند چنین جمعیت عظیمی را با کمترین مساله ممکن به پیش ببرد. همه خودشان را با این وضعیت تطابق داده‌اند و نوعی سازگاری پویا در بین کلیه عناصر مشهود می‌توان دید. این همه تنوع در تهیه و طبخ غذا تا توزیع و پخش خوراکی تا اسکان و استراحت زائران همه و همه را می‌توانی به راحتی در نظمی ببینی. نظمی که هم ریشه‌های تاریخی دارد و هم رنگ و بوی سنتی. نظمی که نظام و نگاه بوروکراتیک از تجزیه و تحلیل آن عاجز می‌ماند.
