دعای عرفه چهل و هفتمین و بلندترین دعای صحیفه سجادیه و حاوی مفاهیم عمیق در باب خداشناسی، حمد و ثنای الهی، امام شناسی، شیعه شناسی، آداب راز و نیاز با ذات اقدس ربوبی است. الفاظ این دعا در فرازهای مختلف، همان پیام قرآن را ظاهر می نماید. اثر حاضر در نظر دارد چگونگی این ارتباط را مورد بررسی قرار داده، مستندات قرآنی هر پیام را معرفی نماید و درصدد اثبات این امر است که امام سجاد(ع) با الهام گرفتن از قرآن کریم معارفی را در قالب دعا مطرح نموده است. کتاب حاضر با ارائه مستندات قرآنی مربوط به هر قسمت از فرازهای دعا، سعی می نماید دستورالعمل اعتقادی و اخلاقی امام سجاد(ع) را که خود تجسمی از ایمان به اسلام و عمل به احکام و مقررات قرآن است، ابلاغ نماید. در جلد اول از کتاب فرازهای 1 تا 31 و در این جلد از کتاب فرازهای 32 تا 65 دعای عرفه مورد بررسی قرار گرفته است.
