نظام خانواده کوچکترین واحد اجتماعی است که اساس و زیرساختِ واحدهای بزرگ اجتماعی بشری بهشمار میرود. افرادی که روزی بهعنوان فرمانروای مقتدر و سیاستمدار سترگ، مدیر نیرومند و مبتکر توانا در جامعه ظهور میکنند و مسئولیتهای سنگین و خطیری را به عهده میگیرند، کانون خانواده و آغوش گرم و پر مهر پدر و مادرتربیتگاه نخستین آنان است. همانگونه که مردان و زنان موفق نیز، نخست در درون خانواده، همسری موفقاند. سازندگی، سازگاری و مسئولیت متقابل اعضای خانواده نسبت به یکدیگر، نقش عمدهای در زندگی و سعادت پیش روی هر انسانی دارد. این آموزهها که ریشه در آموزههای وحیانی دارند، بهگونهای حکیمانه برای زندگی بشر طراحی شدهاند که اگر به درستی تبیین و عمل شوند، آرامش، سعادت و موفقیت را برای اعضای خانواده و در نتیجه برای جامعه به ارمغان میآورند.
