یحیی انصاری شیرازی (۱۳۰۶-۱۳۹۳ش) از مجتهدان شیعه و از اساتید منطق، فلسفه، عرفان و اخلاق در حوزه علمیه قم بود. شهرت او ناشی از سال‌های طولانی تدریس در حوزه علمیه و نیز ویژگی‌های اخلاقی و زندگی زاهدانه اوست. او یکی از دوازده نفری است که پس از درگذشت آیت الله بروجردی، شایستگی امام خمینی را برای مرجعیت تأیید کردند. وی از اساتیدی چون آیت الله بروجردی، امام خمینی، علامه طباطبایی و آیت الله منتظری درس آموخت و شاگردان بسیاری مانندمهدی شب‌زنده‌دار، احمد عابدی و سید هاشم حسینی بوشهری از محضر درس او استفاده کردند. دروس فلسفی او در کتابی ۴ جلدی به نام دروس شرح منظومه و دروس اخلاقی او در کتابی به نام حکمت ناب منتشر شده است. مزار او در حرم حضرت معصومه(س) است. او کتاب‌های متعددی همچون شرح لمعه، رسائل، مکاسب، کشف المراد، شرح تجرید، شرح منظومه سبزواری، شرح اشارات، اسفار، شرح فصوص قیصری، تمهید القواعد، شرح منازل السائرین و مصباح الانس، را تدریس کرده است. او هم چنین به تدریس مجلداتی از بحار الانوار که در آن به بحث معاد پرداخته شده، اشتغال داشته است. با تأکید و به سفارش حسن حسن‌زاده آملی درس‌های شرح منظومه وی از روی نوارهای درسی پیاده سازی و منتشر شده است. این مجموعه در چهار جلد و با عنوان دروس شرح منظومه حکیم ملا هادی سبزواری و توسط انتشارات بوستان کتاب منتشر شده است. مجمع عالی حکمت اسلامی در ۱۹ خرداد سال ۱۳۸۹ش از شخصیت علمی او تجلیل کرد
